ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΦΩΤΙΣΜΟΣ

Την εποχή της Αναγέννησης, και ύστερα από μια πολύ μακρά περίοδο σκότους, φόβου, θανάτου και προκαταλήψεων, άρχισε σιγά-σιγά ένας πόλεμος, τον οποίον ελάχιστοι είχαν αντιληφθεί. Κάποια φωτεινά μυαλά της εποχής, αμφισβήτησαν τη διατυπωμένη από την εκκλησία γεωκεντρική θεωρία του κόσμου και πυροδότησαν μια αντιπαράθεση μεταξύ της επιστήμης και της θρησκείας. Αργότερα, την εποχή του Διαφωτισμού, κάποια άλλα φωτεινά μυαλά, περισσότερα μάλιστα αυτή τη φορά, επιτέθηκαν ευθέως κατά της ανάλγητης, χρυσοπλούμιστης θρησκευτικής εξουσίας, με αποτέλεσμα να δημιουργήσουν ένα ρεύμα αμφισβήτησής της. Τα χρόνια που ακολούθησαν, μεγάλοι διανοούμενοι του δυτικού κόσμου, τεκμηρίωσαν με επιχειρήματα την ανυπαρξία του όντος που, δήθεν, εκπροσωπούσαν οι ρασοφόροι, και έγραψαν φλογερά κείμενα, τα οποία ακόμα και σήμερα θεωρούνται αριστουργήματα.
Αυτά όλα όμως είναι ψιλά γράμματα για τους περισσότερους κατοίκους της χώρας της φαιδράς πορτοκαλέας!

Top of Form

Bottom of Form

Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ... ΒΛΑΚΕΙΑΣ

''Παρλεβού φρανσέ;''
''Μακαρόνια φρικασέ''
Ε, μα πιά! Ζούμε επάνω σε μια μικρή κουκίδα στην απεραντοσύνη του σύμπαντος, και πρέπει να μιλάμε καμιά διακοσαριά γλώσσες, για να μπορούμε να συνεννοούμαστε με τους υπόλοιπους κατοίκους του πλανήτη! Αλλά, βέβαια, δεν φταίμε εμείς, αλλά κάποιοι αρχαίοι πρόγονοί μας, που έκαναν το λάθος να επιχειρήσουν να χτίσουν έναν πύργο, που η κορυφή του να φτάνει μέχρι τον ουρανό και να αγνοήσουν τον Μεγαλοδύναμο! Τι να έκανε τότε κι αυτός ο δυστυχής; Έπρεπε να διαφυλλάξει την μεγαλοσύνη του, την κυριαρχία του! Τους τιμώρησε, λοιπόν, επιφέροντας σύγχυση στη γλώσσα τους, με τα γνωστά αποτελέσματα! Δημιουργία δεκάδων διαφορετικών γλωσσών και εθνών, σε έναν ασήμαντο πλανήτη! Και μετά μου λέτε, γιατί δεν σας γράφω!

Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ

Η επιστημονική φαντασία δεν είναι φαντασιοπληξία, ούτε λογοτεχνία της φυγής, ούτε κάποιου είδους προφητεία, όπως λανθασμένα νομίζουν ορισμένοι. Είναι μια ρεαλιστική λογοτεχνία, προειδοποίησης θα μπορούσα να πω, η οποία ξεφεύγει από τα στενά όρια της συμβατικής λογοτεχνίας και με όχημά της την φαντασία, μας οδηγεί στα άδυτα της επιστήμης και της τεχνολογίας και όχι μόνο! Πολλάκις ασχολείται και με την ιστορία, με το διάστημα, με την κοινωνιολογία, με την φιλοσοφία και με δεκάδες άλλα θέματα που απασχολούν τον άνθρωπο!
Ιδού και η άποψη του Ισαάκ Ασίμωφ: ''Η σύγχρονη Ε.Φ. αποτελεί το μοναδικό είδος στο οποίο θίγονται συστηματικά και συνειδητά η φύση των αλλαγών που έρχονται και οι πιθανές επιπτώσεις και οι λύσεις τους. Η Ε.Φ. είναι εκείνο το λογοτεχνικό είδος το οποίο καταπιάνεται με την επίδραση της επιστημονικής προόδου στον άνθρωπο''.

 Ο Ρόμπερτ Χαινλάιν όρισε την Ε.Φ. ως ''ρεαλιστικό συλλογισμό σχετικό με πιθανά μελλοντικά συμβάντα βασισμένα πάνω στην επαρκή γνώση του πραγματικού κόσμου του παρελθόντος και του παρόντος, καθώς και σε μια εκτενή κατανόηση της φύσης και της σπουδαιότητας της επιστημονικής μεθόδου''.

1

• 
  

ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ ΝΑΙ, ΕΘΝΙΚΙΣΜΟΣ ΟΧΙ

Είμαι Έλληνας, αλλά όχι Ελληνάρας! Αγαπώ αυτή τη χώρα, επειδή γεννήθηκα σε αυτήν, αλλά κι επειδή αυτός ο τόπος είναι ιδιαίτερα προικισμένος από τη φύση, και οι αρχαίοι κάτοικοί του ανέπτυξαν έναν σπουδαίο πολιτισμό! Το γεγονός αυτό, όμως, δεν μου δίνει το δικαίωμα, ή την δικαιολογία, να μισώ και να απεχθάνομαι τους υπόλοιπους κατοίκους αυτού του πλανήτη! Ζούμε σε μια μικρή κουκίδα μέσα στην απεραντοσύνη του διαστήματος, και είναι πολύ ηλίθιο και αφελές να βρισκόμαστε σε μια διαρκή διαμάχη και προστριβή με τους άλλους λαούς! 

ΕΠΙΣΤΗΜΗ Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ;

ΕΠΙΣΤΗΜΗ Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ;

John Xenos

 · 

ΕΠΙΣΤΗΜΗ Ή ΘΕΟΛΟΓΙΑ ???

ΣΥΜΠΑΝ !!

Το Συμπαν , οπου και ο πλανητης Γη που κατοικουμε ειναι το σπιτι μας !!
Θα πρεπει λοιπον να γνωριζουμε πως δημιουργηθηκε και πως λειτουργει !!
Υπαρχουν επιστημονες που λενε πως η ζωη εχει αποτυπωμα
δημιουργου !!
Και αυτο προκυπτει απο την πολυπλοκοτητα του DNA που το
λογισμικο του ειναι τοσο μα τοσο πολυ εξελιγμενο , απο καθε λογισμικο που θα ανακαλυψουμε ποτε !!
Εδω ομως ΕΥΛΟΓΑ γενναται το ερωτημα !!!
Αυτον τον πανσοφο δημιουργο ποιος τον εφτιαξε ???
Ετσι μπλεκουμε σε μια ατερμονη διαδικασια που τελειωμο δεν εχει !!
Ο Stepfen Hawking αστροφυσικος και καθηγητης στο Cambridge που το 2009 του απενεμηθη το προεδρικο μεταλλειο της Ελευθεριας , οπως και πολλοι αλλοι επιστημονες , στο βιβλιο του '' το μεγαλο σχεδιο ''' The grand Design , οπου συμμετειχε και αλλος επιστημονας , εξηγει πως το Συμπαν δεν χρειαζεται καποιον θεο !!
Δεν δημιουργησε καποιος θεος το Συμπαν , αλλα οι νομοι της Φυσικης !! Η επιστημη μπορει να εξηγησει το Συμπαν ΧΩΡΙΣ την αναγκη ενος δημιουργου !!
Η βαρυτητα και η κβαντικη θεωρια προκαλουν την αφθορμητη
δημιουργια Συμπαντων απο το τιποτα !!!
Η επιστημη σημερα δινει ολο και περισσοτερες απαντησεις σε ερωτηματα που καποτε βρισκονταν στο πεδιο των θρησκευτικων δογματων !!
Η επιστημονικη θεωρια ειναι ολοκληρωμενη !!
Η θεολογια ΟΧΙ !!
Ο καθενας ομως μπορει να πιστευει οτι θελει !!
Τα ερωτηματα ειναι πιθανον πολλα , αλλα και οι απαντησεις ισως περισσοτερες !!
Εγω παντως θα κρατησω την ρηση του προγονου μας Αναξαγορα [ 500 - 427 ] που ελεγε
''' ΠΑΝΤΩΝ ΝΟΥΣ ΚΡΑΤΕΙ "
ΑΘΑΝΑΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ !!
Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΣΕ ΒΡΙΣΚΕΙ ΠΑΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΗΣ !!!

·        

·        

ΣΙΝΕΦΙΛΙΑ

Να ήταν τα νιάτα δυο φορές!

Κάποια φορά σε ένα θερινό σινεμά, κάπου πενήντα χρόνια πριν, μήνα Σεπτέμβριο, παρακολουθούσαμε ένα θρίλερ με θέμα τη νεκροφάνεια και με πρωταγωνιστή τον Βίνσεντ Πράις, όταν ξαφνικά άρχισε να βρέχει! Εμείς, απτόητοι από το γεγονός, πήραμε από μια πολυθρόνα σκηνοθέτη από δίπλα, τη γυρίσαμε ανάποδα και την τοποθετήσαμε πάνω από τα κεφάλια μας για να μη βρεχόμαστε. Είδαμε όλη την ταινία μέχρι το τέλος, υπό καταρρακτώδη βροχή και τρέμοντας από το κρύο!

Ο ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ

Απόσπασμα από το διήγημα Ο ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ, από τη  συλλογή διηγημάτων Ε.Φ. με τίτλο ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ.

Στον ελάχιστο χρόνο που μεσολάβησε μέχρι την εμφάνισή του στον τόπο που είχε επιλέξει, κυριεύτηκε από μεγάλη ανησυχία και κατά προέκταση από έναν ανείπωτο τρόμο. Συνειδητοποίησε ότι είχε κάνει λάθος. Πολύ θα ήθελε να μπορούσε να αλλάξει τη ρύθμιση που είχε επιλέξει, αλλά δυστυχώς ήταν πια πολύ αργά. Επάνω στη βιασύνη του να εξαφανιστεί γρήγορα από τον τόπο του εγκλήματος, είχε μπερδέψει το κουμπί της κατεύθυνσης με το πλήκτρο του υπολογισμού της απόστασης. Έτσι, αντί να βρεθεί στην Ελβετία, θα βρισκόταν κάπου αλλού, δεν γνώριζε όμως που.

    Μόνον όταν ένιωσε πόσο οδυνηρή και κυρίως πόσο φριχτή εμπειρία είναι να καίγεσαι ζωντανός, τότε κατάλαβε ότι, με δική του εντολή, η μηχανή του τον είχε στείλει κατευθείαν μέσα στον διάπυρο κρατήρα του ηφαιστείου.

Ο ΑΣΤΡΟΛΟΓΟΣ

"Φίλε, το ξέρεις ότι είμαι αστρολόγος-μελλοντολόγος;"
"Μπα, σοβαρά; Δηλαδή έχεις την ικανότητα να προβλέπεις το μέλλον;"
"Φυσικά! Μπορώ να σου πω με λεπτομέρειες, τι θα σου συμβεί στο επόμενο διάστημα!"

"Τι  μου λες; Το δικό σου μέλλον μπορείς να το προβλέψεις; Για παράδειγμα, μπορείς, ας πούμε, να δεις τι θα σου συμβεί στο αμέσως επόμενο λεπτό;"

"Χα,χα,χα! Μα τι είναι αυτά που λες; Αυτά είναι παιχνιδάκια για μένα! Τίποτα πιο εύκολο, φίλε μου! Βάλε μου κάτι πιο δύσκολο! Το αμέσως επόμενο λεπτό, κι αφού πρώτα πιω τον καφέ μου..."

Η δυνατή γροθιά που έφαγε στο πρόσωπο, τον έριξε στο δάπεδο και δεν του επέτρεψε να συνεχίσει. Με μια απλή κίνηση, ο συνομιλητής του, του απέδειξε ότι, εκείνος, ο υπερφίαλος αστρολόγος, αυτός που έτρωγε τα χρήματα του κοσμάκη, πουλώντας του αερολογίες,  ήταν ένας απατεώνας και τίποτα παραπάνω!

Η ΛΙΜΝΗ

  Ένα πολύ μικρό διήγημα, εμπνευσμένο από τις καιρικές συνθήκες!

   ‘’Φτου να πάρει η οργή, πάλι βρέχει’’, μονολόγησε ο Άλις, καθώς, ανοίγοντας τη συρόμενη μπαλκονόπορτα του δωματίου του, αντίκρισε τις ΄΄καρέκλες΄΄ που έπεφταν από τον ουρανό.

    Αυτή τη φορά η βροχή έπεφτε καταρρακτωδώς. Ήταν η έβδομη συνεχόμενη μέρα αυτού του τόσο εκνευριστικού φαινομένου, και οι επιπτώσεις του είχαν αρχίσει να γίνονται ιδιαίτερα ενοχλητικές. Οι αρμόδιοι κοιμούνταν τον ύπνο του δικαίου, παρόλο που, ο γραφικός εκείνος μετερεωλόγος της τηλεόρασης, το είχε επισημάνει: ‘’Θα αρχίσουν οι βροχές’’, είχε πει ο γελαστός εκείνος άνθρωπος, ‘’και θα διαρκέσουν για πολλές μέρες, γι΄αυτό και θα πρέπει να ληφθούν μέτρα’’.

    Βγήκε στη βεράντα και κοίταξε κάτω και δεν πίστευε στα μάτια του. Η βροχή έπεφτε καταρρωκτωδώς και ο δρόμος είχε μεταβληθεί σε ποτάμι, κάτι βέβαια που γινόταν συχνά όταν έβρεχε πολύ, αυτό που αντίκρισε όμως τώρα, ξεπερνούσε και την πιο τρελή φαντασία. Πρώτη φορά στη ζωή του είδε δεκάδες αυτοκίνητα να κολυμπούν νωχελικά μέσα στη μεγάλη λίμνη, στην οποία είχε μεταβληθεί η πλατεία της περιοχής τους, λόγω της φύσης του εδάφους της και της θέσης στην οποία βρισκόταν.

    Επέστρεψε στο δωμάτιο, πήρε το τάμπλετ του και ξαναβγήκε έξω, για να βιντεοσκοπήσει το απίθανο εκείνο θέαμα, που όμοιό του δεν θα ξανάβλεπαν οι άνθρωποι του πλανήτη! 

Ο ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΡΟΜΒΟΣ

Ένα μικρό απόσπασμα από το ομώνυμο ανέκδοτο βιβλίο μου, που έχει σαν θέμα του τον δογματισμό και τον εξαιτίας αυτού φανατισμό, καθώς και τη βία που πηγάζει από αυτό το νοσηρό φαινόμενο!

Ο Λεό θυμήθηκε το απόσπασμα από το βιβλίο του Ντε Μίντλερ, που αναφερόταν στην εισήγηση κάποιου από τους κύριους εμπνευστές του δογματισμού, κατά τη διάρκεια της πρώτης συνόδου για τη θέσπισή του. ‘’ Όλοι μας κρύβουμε μέσα μας έναν Δόκτορα Τζέκυλ κι έναν κύριο Χάϊντ. Ο κόσμος διψάει για αίμα. Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν θα ήθελε, έστω και μία φορά στη ζωή του, να χτυπήσει άγρια κάποιον συνάνθρωπό του. Οι περισσότεροι βέβαια αποφεύγουν να το κάνουν, όχι γιατί δεν το επιθυμούν, αλλά επειδή φοβούνται την τιμωρία. Για σκεφτείτε, λοιπόν τι μπορούμε να πετύχουμε θεσπίζοντας τον δογματισμό. Δίνουμε στον κόσμο αυτό ακριβώς που ζητάει. Έγκλημα και ατιμωρησία. Εξαλείφοντας επομένως την τιμωρία και δίνοντας στον επίδοξο εγκληματία την αφορμή, τον μετατρέπουμε σε μια νόμιμη δολοφονική μηχανή’’.

    Το διεστραμμένο μυαλό ενός προγόνου τους, είχε σκεφτεί και είχε καταφέρει  να νομιμοποιήσει το φόνο, κι αυτό, οι ανώτατοι άρχοντές τους, τους το παρουσίαζαν σαν κάτι απολύτως ηθικό και φυσιολογικό. Το ανήθικο για εκείνους ήταν το να σκοτώσεις εξ αποστάσεως, γι’ αυτό και είχαν απαγορεύσει τα πυροβόλα και ακτινοβόλα όπλα. Αυτό το τελευταίο, βέβαια, το είχαν χρησιμοποιήσει παράλληλα και σαν το ατράνταχτο, το θεμελιώδες επιχείρημα  που χρειάζονταν, για να πείσουν τον κόσμο ότι οι προθέσεις τους ήταν αγαθές.

    

Ο ΡΙΚΟ, Ο ΛΙΚΟ ΚΑΙ Ο ΤΙΚΟ

Ένα μικρό απόσπασμα από το ομώνυμο βιβλίο που ξεκίνησα να γράφω τέσσερα χρόνια πριν, με θέμα έναν μελλοντικό, θρησκευτικό πόλεμο του πλανήτη. Δυστυχώς, τα γεγονότα θα με επιβεβαιώσουν!

  Λίγο πριν από μια ακόμα δύση του ηλίου, παρακάμπτοντας ένα μικρό λοφίσκο, βρέθηκαν μπροστά σε ένα σκουπιδότοπο. Ένας μεγάλος σωρός απορριμμάτων ορθωνόταν στο πλάι του λόφου, και το γεγονός της ύπαρξής του θα τους άφηνε εντελώς αδιάφορους, αν δεν έβλεπαν κάτι που τους κίνησε την περιέργεια.

    Πρώτος το πρόσεξε ο Τίκο: «Τι είναι αυτό εκεί πέρα;» ρώτησε, πιάνοντας το Ρίκο από το χέρι και δείχνοντάς του τα δυο κοράκια που ροκάνιζαν κρέας.

    Πλησίασαν κοντά και, αν ήταν άνθρωποι, θα πάγωναν από το θέαμα που αντίκρισαν. Ο σωρός που νόμιζαν ότι ήταν σκουπίδια, ήταν πτώματα. Ένας μικρός λόφος από ανθρώπινα κορμιά σε πλήρη αποσύνθεση, κείτονταν μπροστά τους, υποχρεώνοντάς τους να σοκαριστούν. Ευτυχώς που δεν διέθεταν την αίσθηση της όσφρησης, διαφορετικά δεν θα μπορούσαν να σταθούν εκεί ούτε λεπτό από τη δυσοσμία.

    Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους, αδυνατώντας να αρθρώσουν λέξη. Κοιτάζοντας πιο προσεκτικά τον όγκο του ολέθρου, είδαν ότι μεταξύ των πτωμάτων βρίσκονταν πολλές γυναίκες και παιδιά, κι ότι ο συνολικός αριθμός των θυμάτων ήταν λίγο μεγαλύτερος από τα διακόσια. Ένας ολόκληρος οικισμός, ίσως κάποιο χωριό, είχε για κάποιο λόγο εξοντωθεί μαζικά και είχε κυριολεκτικά πεταχτεί στην ερημιά.

    «Και μετά μου λες», ο Ρίκο γύρισε και είπε στον Λίκο, «ότι πρέπει να σεβόμαστε τους ανθρώπους για τον πολιτισμό τους. Ποιον πολιτισμό; Αυτοί είναι χειρότεροι από τα ζώα. Τα ζώα δεν θα έκαναν ποτέ κάτι παρόμοιο. Το ότι κάποιοι έφτιαξαν εμάς, για δική τους εξυπηρέτηση και μόνο το έκαναν. Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι που εργάζονται, που μοχθούν για το καλό των ανθρώπων, αλλά αυτό δεν σημαίνει και πολλά. Δυστυχώς αυτοί που προανέφερα είναι μια μειοψηφία. Οι περισσότεροι, είναι ανίκανοι να διαχειριστούν το προνόμιό τους να είναι άνθρωποι και διακατέχονται από μια ηλίθια μισαλλοδοξία. Τα αποτελέσματά της, τα βλέπουμε ακριβώς μπροστά μας».

   

Η ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ''ΕΥΤΥΧΙΑΣ''

    Ισχυρίζονται κάποιοι ότι, οι θρησκευόμενοι άνθρωποι. είναι κατά βάθος ευτυχισμένοι Πώς είπατε; Φαντάζομαι ότι μάλλον δεν μιλάτε σοβαρά! Επειδή έτυχε να ζήσω ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου ανάμεσα σε θρησκόληπτους, σας διαβεβαιώ ότι η λέξη ΕΥΤΥΧΙΑ ήταν άγνωστη σε όλους! Υπήρχε βέβαια, τότε, οικονομική δυσκολία και ένας συνεχής αγώνας για επιβίωση, ο μόνος όμως, μέσα σε εκείνο το περιβάλλον, που ζούσε φυσιολογικά, απολαμβάνοντας τη μουσική, τον κινηματογράφο, τα πάρτι και το χορό, κ.λ.π., και έβλεπε τη ζωή με αισιοδοξία, ήμουν εγώ! Όλοι οι υπόλοιποι, στερούνταν όλα αυτά που προανέφερα και εναπόθεταν τις ελπίδες τους στον ''κύριο''. Ειλικρινά, σπάνια αντίκριζα αυτούς τους ανθρώπους να χαμογελούν! Για ποια ευτυχία λοιπόν, μου λέτε; Πόσο ευτυχισμένος μπορεί να είναι κάποιος που ζει μόνιμα με το άγχος της αμαρτίας, με το φόβο της αιώνιας τιμωρίας, με την αποφυγή σαρκικών απολαύσεων, για να μην αμαρτήσει, και με την πίστη ότι, ένα αόρατο ον, τον παρακολουθεί συνεχώς όπου κι αν βρίσκεται; Αν αυτό, κάποιοι το θεωρούν ευτυχία, ή δεν γνωρίζουν τη σημασία της λέξης, ή αυταπατώνται! Αυτό, καλοί μου άνθρωποι, είναι δυστυχία και μάλιστα ανείπωτη!

ΟΙ ΔΙΑΡΡΗΚΤΕΣ

Απόσπασμα από το ομώνυμο αστυνομικό μου μυθιστόρημα   

Αν ο Ανδροκλής έβλεπε την εμφάνιση του Μελικίδη, τη στιγμή που εκείνος έτρεχε προς το πάρκινγκ για να πάρει το αυτοκίνητό του, δεν θα τον αναγνώριζε. Ο δικηγόρος, με κατακίτρινα μάγουλα, ανασηκωμένα μαλλιά, γουρλωμένα μάτια και στραβωμένο στόμα, έμοιαζε με άνθρωπο που βρίσκεται στα πρόθυρα της υστερίας. Ο δυστυχής, έφτασε ασθμαίνοντας στο σημείο που είχε σταθμευμένο το αυτοκίνητό του και προσπάθησε να το ανοίξει. Τα χέρια του έτρεμαν και οι σπασμωδικές κινήσεις του, δεν του επέτρεπαν να πιάσει σωστά το χερούλι της πόρτας του οδηγού. Όταν το κατάφερε, μπήκε μέσα και έβαλε το κλειδί στην υποδοχή του, αλλά δεν έβαλε μπροστά. Η συμπεριφορά του μαρτυρούσε έκδηλα ότι βρισκόταν σε πλήρη σύγχυση. Στην κατάσταση που βρισκόταν, θα του ήταν πολύ δύσκολο να οδηγήσει. Ακούμπησε τα χέρια του στο τιμόνι και στύλωσε το βλέμμα του στο κενό, προσπαθώντας να ηρεμήσει και να ανακτήσει την αυτοκυριαρχία του. Γνώριζε ότι με τη βιασύνη δεν θα κέρδιζε απολύτως τίποτα. Το κακό είχε γίνει και η θέση στην οποία είχε περιέλθει ήταν απελπιστική. Ύστερα από την πρωινή επίσκεψη του άγνωστου άντρα, είχε φοβηθεί ότι, αν δεν ενέδιδε στις απαιτήσεις του, θα πάθαινε κάποιο κακό, αυτό όμως που είχε τελικά συμβεί, δεν μπορούσε με τίποτα να το φανταστεί. Ανησυχούσε για τον εαυτό του, αλλά ο νους του δεν πήγε ποτέ στην οικογένειά του. Ούτε που του είχε περάσει από το μυαλό η σκέψη ότι ίσως κινδύνευαν και τα αγαπημένα του πρόσωπα, κι αυτή η αβλεψία του, τον είχε πειράξει περισσότερο απ’ όλα. Αν το είχε προνοήσει, αν είχε πάρει τα μέτρα του, όλα θα ήταν διαφορετικά και η δεκατετράχρονη κόρη του δεν θα βρισκόταν τώρα στα χέρια κακοποιών στοιχείων.

    Το είχε ακούσει από το στόμα του ατόμου που του είχε τηλεφωνήσει πριν από λίγο. «Πρόσεξε καλά τι θα σου πω», του είχε πει ο συνομιλητής του. «Αν μέχρι αύριο το μεσημέρι, δεν μας φέρεις τις συναλλαγματικές, η κόρη σου θα πάθει κακό. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στα χέρια μας και είναι στο δικό σου χέρι να την πάρεις πίσω. 

ΕΡΝΕΣΤΟΣ ΑΜΠΡΟΖΗΣ:Ο ΑΚΤΙΝΑΣ

Απόσπασμα από το ομώνυμο αστυνομικό μου σενάριο:

ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ-ΒΡΑΔΥ-ΛΟΦΟΣ ΣΚΟΥΖΕ

Μια σκιά βαδίζει αθόρυβα ανάμεσα στα φυτά του λόφου, και πλησιάζει κοντά στο σημείο που στέκονται και συζητούν χαμηλόφωνα δυο άντρες. Τους βλέπει να ανταλλάσουν χαρτοφύλακες, να χαιρετιούνται και τον ένα να αποχωρεί. Η σκιά πλησιάζει λίγο πιο κοντά, παρακολουθώντας συνεχώς τον δεύτερο άντρα. Εκείνος, κοιτάζει πρώτα καχύποπτα γύρω του και, αμέσως μετά, ακουμπά το χαρτοφύλακα επάνω στο γόνατό του, και τον ανοίγει. Η σκιά πλησιάζει σε απόσταση αναπνοής και, πριν ο άλλος αντιληφθεί την παρουσία της, προλαβαίνει να δει το περιεχόμενο του χαρτοφύλακα, που είναι γεμάτος χαρτονομίσματα. Ο άντρας, που δεν είναι άλλος από τον επονομαζόμενο Άρχοντα, κλείνει το χαρτοφύλακα, κι ετοιμάζεται να αναχωρήσει κι εκείνος, Καθώς όμως κάνει το πρώτο βήμα, έρχεται αντιμέτωπος με τη σκιά και αφήνει ένα επιφώνημα έκπληξης.

                                                                   ΑΡΧΟΝΤΑΣ

Τι συμβαίνει, ρε φίλε; Πάρε δρόμο από μπροστά μου, πριν σου ανοίξω καμιά κουμπότρυπα στο κεφάλι!

Καθώς βλέπει τη σκοτεινή φιγούρα να προτείνει το οπλισμένο χέρι της μπροστά, επιχειρεί πανικόβλητος να βάλει το ελεύθερο χέρι στην τσέπη του σακακιού του, για να τραβήξει το όπλο του, δυστυχώς όμως δεν προλαβαίνει. Η αθόρυβη, αδιόρατη σχεδόν, ακτίνα που εκτοξεύεται από το παράξενο όπλο του άγνωστου εκτελεστή του, τον βρίσκει στον αριστερό κρόταφο και τον ρίχνει ξέπνοο στο έδαφος!

Ο ΡΙΚΟ, Ο ΛΙΚΟ ΚΑΙ Ο ΤΙΚΟ

Ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο Ε.Φ. που γράφω τώρα!

    Το ευφυές εκείνο μηχανικό κατασκεύασμα, άρχισε να περπατά στα δρομάκια, αδιαφορώντας για ό, τι έβλεπε μπροστά του. Η πόλη ήταν όμορφη, αλλά αυτό λίγο τον ενδιέφερε. Ο νους του ταξίδευε στα τελευταία γεγονότα στη Μέση Ανατολή. Σκεφτόταν ότι, τα μυαλά, που είχαν στο παρελθόν πλάσει θεούς, πρέπει να ήταν πολύ αρρωστημένα. Ένας υγιής εγκέφαλος, δεν θα έπλαθε όντα, τα οποία μισούν, βασανίζουν και ωθούν στην αλληλοεξόντωση τα υποτιθέμενα δημιουργήματά τους! Σκεφτόταν επίσης ότι, όσοι άνθρωποι συνέχιζαν ακόμα και σήμερα να πιστεύουν στην ύπαρξη αυτών των όντων, πρέπει να ήταν πολύ ανόητοι!

     

Η ΜΥΡΣΙΝΗ ΚΑΙ Ο ΠΑΠΑΡΟΚΑΣ

 Η Μυρσίνη δεν πήγαινε τακτικά στην εκκλησία, όταν όμως έμαθε από τις φίλες της ότι είχε έρθει ένας νέος παπάς, εμφανίσημος και με ωραία φωνή, αποφάσισε να την επισκέπτεται πιο συχνά. Είχε βαρεθεί το ραμολιμέντο με τη βραχνή φωνή και τα ξινισμένα μούτρα που λειτουργούσε μέχρι πρότινος στην ενορία τους και η έλευση του νέου ιερέα της είχε ανανεώσει το ενδιαφέρον. Έτσι, εκείνο το κυριακάτικο πρωινό, ντύθηκε, στολίστηκε, βάφτηκε και οδήγησε τα βήματά της στην εκκλησία! Στάθηκε σε κάποιο σημείο κοντά στο ιερό και παρακολούθησε με ευλάβεια όλη τη λειτουργία. Οι χαρακτηρισμοί των φίλων της περί νέου, ωραίου και καλλίφωνου ιερέα, επιβεβαιώθηκαν πανηγυρικά! Το πιο σημαντικό όλων, όμως, εκείνο που την είχε υποχρεώσει να νιώσει αυταρέσκεια, ήταν η  διαπίστωση ότι, ο ρασοφόρος εκείνος, έριχνε συνέχεια τη ματιά του επάνω της, κάθε φορά που εμφανιζόταν στην ωραία πύλη! Δεν δυσκολεύτηκε να καταλάβει ποια θα ήταν η συνέχεια. Όπως γνώριζε, εκείνος ήταν ανύπαντρος και, με δεδομένο ότι κι εκείνη ήταν ελεύθερη,  η σχέση με εκείνον τον άνδρα ήταν κάτι παραπάνω από βέβαιη! 

Όταν γύρισε στο σπίτι της, δεν ξεντύθηκε. Έφαγε κάτι ελαφρύ για πρωινό και στη συνέχεια στήθηκε μπροστά στον καθρέφτη και ασχολήθηκε με τον καλλωπισμό της. Μισή ώρα αργότερα, όταν όλοι πια οι πιστοί είχαν επιστρέψει στα  σπίτια τους, αποφάσισε να βγει. Θα πήγαινε στο σπίτι του, ήξερε που καθόταν. Θα προφασιζόταν ότι ήθελε να εξομολογηθεί και θα μελετούσε τις αντιδράσεις του.

Έτσι κι έκανε. Πέντε λεπτά αργότερα βρισκόταν έξω από την πόρτα της μονοκατοικίας του ιερέα. Σήκωσε το χέρι της να χτυπήσει το κουδούνι, αλλά εκείνο έμεινε μετέωρο. Από μέσα ακουγόταν μουσική, ροκ μουσική. Παραξενεύτηκε, κι αναρωτήθηκε αν ήταν ο ίδιος ο παπάς που άκουγε το είδος της  μουσικής, που ήταν αφορισμένο από τους ομοίους του. Τελικά χτύπησε το κουδούνι και περίμενε να της ανοίξει, ενώ η καρδιά της χτυπούσε δυνατά.

Δευτερόλεπτα αργότερα ο παπαροκάς στεκόταν απέναντί της κι εκείνη ένιωσε την καρδιά της έτοιμη να σπάσει: ''Καλώς την'', την υποδέχτηκε ευγενικά και της έκανε νόημα να περάσει.

Η Μυρσίνη μπήκε γρήγορα μέσα και, μόλις η πόρτα έκλεισε πίσω της, έπεσε στην αγκαλιά του. Φιλήθηκαν παθιασμένα και, μόλις ξεκόλλησαν τα χείλη τους, εκείνος της είπε: ''Το ήξερα ότι θα ερχόσουν. Μου αρέσεις πολύ''.

Την σήκωσε στα χέρια και την πήγε στην κρεβατοκάμαρα. ''Σήμερα θα αμαρτήσουμε'', της είπε καθώς την έγδυνε. Γδύθηε κι εκείνος και, καθώς από το σαλόνι ακουγόταν το PARADISE CITY των Γκανς εντ Ροουζες, άρχισαν να ερωτοτροπούν. ''Μην ακούς τι λένε κάποιοι σαν εμένα'', της ομολόγησε. ''Εδώ στη Γη είναι ο παράδεισος. Ας απολαύσουμε λοιπόν τον έρωτά μας, με τη συνοδεία της αγαπημένης μας μουσικής'' και αμέσως μετά μπήκε μέσα της!