ΔΙΣΕΚΤΟ ΕΤΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ

    ΤΑ ΔΙΣΕΚΤΑ ΕΤΗ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ(;) ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

    Στις 29 του Φλεβάρη, του δίσεκτου έτους 1976, δηλαδή σαράντα ολόκληρα χρόνια πριν, εγώ και η συμβία μου «τολμήσαμε» να παντρευτούμε! Αγνοήσαμε τα σχόλια περί γρουσούζικου έτους, κ.λ.π., συγγενών και γνωστών, και κάναμε το όνειρό μας πραγματικότητα. Ακόμα ηχούν στα αυτιά μου οι προειδοποιητικές σειρήνες των ανεγκέφαλων ότι κάνουμε λάθος. Εμείς λοιπόν, αγαπητά μου προβατάκια, τέσσερις δεκαετίες μετά, είμαστε ακόμα μαζί και κανένας από τους φόβους των προληπτικών δεν πραγματοποιήθηκε! Δημιουργήσαμε μια φυσιολογική οικογένεια, κάναμε δυο υπέροχα παιδιά, βελτιώσαμε το βιοτικό μας επίπεδο και προσφέραμε τα καλύτερα στα παιδιά μας, σε αντίθεση με κάποιους άλλους που, αν και απέφυγαν να παντρευτούν δίσεκτο έτος, πέρασαν πολλά δεινά! Βέβαια, θα μπορούσαμε κι εμείς να έχουμε αντιμετωπίσει αναποδιές και δυσκολίες στο γάμο μας, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι θα οφείλονταν στη χρονολογία του γαμήλιου γεγονότος, εντάξει; Να μην τρελαθούμε εντελώς δηλαδή! Αν, με το απλό αυτό παράδειγμα, οι οπαδοί των προλήψεων και των δεισιδαιμονιών δεν αντιληφθούν πόσο φαιδρό είναι να έχει κανείς  τόσο αναχρονιστικές, τόσο παράλογες ιδέες και απόψεις, τότε είναι άξιοι της μοίρας τους!

Ο ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ

''Γιατί άργησες;"
''Συνάντησα τη Ζωή, μια παλιά μου συμμαθήτρια, και τα είπαμε λιγάκι''.
"Τη Ζωή; Τι κάνει αυτή η ψυχή;"
"Μια χαρά είναι. Έχει κάνει και μωρό".
"Πώς τα κατάφερε; Είχα μάθει ότι ο άντρας της ήταν στείρος''.
''Με τη βοήθεια του θεού, μου είπε. Έκανε πολλές προσπάθειες και, όταν είδε ότι δεν τα κατάφερνε, πήγε στον εφημέριο να εξομολογηθεί και του είπε και το πρόβλημα της. Εκείνος τότε της είπε ότι, αν προσευχόταν στον θεό, θα έμενε έγκυος''.
''Απίστευτο! Και τελικά έμεινε, ε;''
''Ναι, εννέα μήνες μετά γέννησε ένα γλυκό αγοράκι. Το είδα, ξέρεις. Το είχε μαζί της''.
''Τι μου λες; Και πώς ήταν;''
''Τι να σου πω; Θα έπαιρνα όρκο ότι ήταν ίδιο ο παπα-Φώτης!''

ΕΥΤΥΧΙΑ

Βρεθήκαμε τυχαία στη ζωή και κάποτε θα ''φύγουμε'', και το ζητούμενο στο μεσοδιάστημα είναι η αναζήτηση της ευτυχίας. Φρονώ λοιπόν ότι, αν και η εύρεσή της είναι λίγο δύσκολη (ιδίως χάρη στις ''φιλότιμες'' προσπάθειες των ταγών μας), ακούγοντας μουσική και χουχουλιάζοντας μέσα σε μια ζεστή αγκαλιά, μπορούμε να την αγγίξουμε!