Ισχυρίζονται κάποιοι ότι, οι θρησκευόμενοι άνθρωποι. είναι κατά βάθος ευτυχισμένοι Πώς είπατε; Φαντάζομαι ότι μάλλον δεν μιλάτε σοβαρά! Επειδή έτυχε να ζήσω ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου ανάμεσα σε θρησκόληπτους, σας διαβεβαιώ ότι η λέξη ΕΥΤΥΧΙΑ ήταν άγνωστη σε όλους! Υπήρχε βέβαια, τότε, οικονομική δυσκολία και ένας συνεχής αγώνας για επιβίωση, ο μόνος όμως, μέσα σε εκείνο το περιβάλλον, που ζούσε φυσιολογικά, απολαμβάνοντας τη μουσική, τον κινηματογράφο, τα πάρτι και το χορό, κ.λ.π., και έβλεπε τη ζωή με αισιοδοξία, ήμουν εγώ! Όλοι οι υπόλοιποι, στερούνταν όλα αυτά που προανέφερα και εναπόθεταν τις ελπίδες τους στον ''κύριο''. Ειλικρινά, σπάνια αντίκριζα αυτούς τους ανθρώπους να χαμογελούν! Για ποια ευτυχία λοιπόν, μου λέτε; Πόσο ευτυχισμένος μπορεί να είναι κάποιος που ζει μόνιμα με το άγχος της αμαρτίας, με το φόβο της αιώνιας τιμωρίας, με την αποφυγή σαρκικών απολαύσεων, για να μην αμαρτήσει, και με την πίστη ότι, ένα αόρατο ον, τον παρακολουθεί συνεχώς όπου κι αν βρίσκεται; Αν αυτό, κάποιοι το θεωρούν ευτυχία, ή δεν γνωρίζουν τη σημασία της λέξης, ή αυταπατώνται! Αυτό, καλοί μου άνθρωποι, είναι δυστυχία και μάλιστα ανείπωτη!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου