Σελίδες

Τετάρτη 26 Δεκεμβρίου 2018

ΑΖΩΤΟ, ΟΞΥΓΌΝΟ ΚΑΙ ΕΥΔΩΡΟΝ

Ένα μικρό απόσπασμα από το ομώνυμο βιβλίο Ε.Φ., το οποίο πιθανολογώ ότι θα εκδοθεί σύντομα!


Στενοχωρήθηκε αφάνταστα από την κατινίστικη συμπεριφορά τους. Ένιωσε τη ζωηρή επιθυμία να τις χαστουκίσει, κατάφερε όμως να συγκρατηθεί. Τις προσπέρασε, παριστάνοντας την αδιάφορη και αγνόησε επιδεικτικά τα λεγόμενά τους. Απογοητεύτηκε γιατί, όσο κι αν είχε ελπίσει ότι η κοινωνία που θα έφτιαχναν στον Ιανό θα ήταν καλύτερη, κατάλαβε ότι αυτό ήταν μια ακόμα  ουτοπία. Οι άνθρωποι ήταν ίδιοι, είτε ζούσαν στη Γη, είτε ζούσαν στην άλλη άκρη του Γαλαξία. Το συμπέρασμα ήταν πως παντού υπήρχαν καλοί και κακοί, ευγνώμονες και αχάριστοι, ηθικοί και ανήθικοι, καιροσκόποι και αλτρουιστές, απλοί και ξιπασμένοι, υποκριτές και ντόμπροι, κι αυτό δυστυχώς δεν γινόταν να αλλάξει. Τα ίδια φρούτα  θα ευδοκιμούσαν κι εκεί. Μπορεί κατά καιρούς να είχαν χυθεί τόνοι μελάνης από μερικούς ρομαντικούς ανθρώπους του πνεύματος, που είχαν την πρόθεση να διορθώσουν τα κακώς κείμενα, ήταν όμως φανερό ότι ο ιδρώτας τους είχε χυθεί άδικα. Το κακορίζικο ον που λεγόταν άνθρωπος, εξακολουθούσε να συμπεριφέρεται άσκεφτα, κακότροπα, εγωιστικά και απολίτιστα, ακόμα και μέσα σε ένα  μεταλλικό μεγαθήριο που περιφερόταν ανάμεσα στα αστέρια.
   

Τετάρτη 19 Δεκεμβρίου 2018

Ο ΑΝΙΧΝΕΥΤΗΣ

Διήγημα Ε.Φ.

    Ο Κλέοπας ένιωσε ένα κύμα ενθουσιασμού, συνδυασμένο με έναν αέρα χαράς, να πλημμυρίζει όλο του το είναι! Οι κόποι και οι προσπάθειες ενός ολόκληρου χρόνου είχαν, επιτέλους ευοδωθεί! Κλεισμένος, όλο αυτό το χρονικό διάστημα, στο υπόγειο εργαστήριό του, ήταν αποφασισμένος να ολοκληρώσει τη νέα του εφεύρεση, και να μην ασχοληθεί με τίποτα άλλο. Τρεφόταν με ξηρά τροφή, κι έπινε μόνον νερό, κάτι που τον είχε αναγκάσει να χάσει κάπου δέκα κιλά, αυτό όμως δεν τον είχε στενοχωρήσει ιδιαίτερα, αφού έτσι κι αλλιώς, ήταν υπέρβαρος.
    Ανέβηκε ευχαριστημένος επάνω, έκανε ένα μπάνιο, έφτιαξε έναν καφέ, κάθισε αναπαυτικά στον καναπέ του σαλονιού και πήρε τηλέφωνο την κόρη του: «Σαμάνθα», φώναξε με ενθουσιασμό, μόλις εκείνη απάντησε στην κλήση, «επιτέλους την έφτιαξα!»
    «Σοβαρά, μπαμπά; Και έχει αποτελέσματα;»
    «Πιστεύω πως ναι, αλλά θα το διαπιστώσουμε, όταν φέρεις τον μικρό εδώ».
    «Θα είναι ασφαλές;» εξέφρασε κάποια αμφιβολία εκείνη. «Μήπως θα έπρεπε πρώτα να το δοκιμάσεις σε κάποιον ξένο;»  
    «Μη φοβάσαι» την καθησύχασε ο Κλέοπας. «Τα έχω όλα υπό έλεγχον. Είμαι βέβαιος ότι ο ανιχνευτής μου είναι απόλυτα ασφαλής. Τον έχω τεστάρει επανειλημμένα».
    «Εντάξει τότε. Θα έρθουμε εκεί σε καμιά ωρίτσα».
    Μια ώρα αργότερα, η Σαμάνθα και ο επτάχρονος γιος της, βρίσκονταν στο σπίτι του παππού. Κάθισαν για λίγο στο σαλόνι και μετά κατέβηκαν στο υπόγειο, για να δοκιμάσουν τη νέα εφεύρεση του Κλέοπα. Ο ανιχνευτής ήταν ένα μηχάνημα σαν μικρός τηλεφωνικός θάλαμος και διέθετε κι ένα μικρό κάθισμα. Έβαλε τον μικρό να καθίσει στο καθισματάκι, και του φόρεσε ακουστικά.
    «Τι μουσική θα μου βάλεις, παππού;» τον ρώτησε με αφέλεια ο μικρός.
    «Κάνε υπομονή, αγοράκι μου», του είπε ο Κλέοπας. «Μετά θα ακούσεις και μουσική».
    Έκλεισε την πόρτα του θαλάμου-ανιχνευτή και κάθισε μπροστά στην οθόνη που βρισκόταν στο πλάι. Έβαλε σε λειτουργία το μηχάνημα, έκανε κάποιες ρυθμίσεις και περίμενε τα αποτελέσματα. Μερικά λεπτά αργότερα, στην οθόνη του υπολογιστή άρχισαν να εμφανίζονται κάποιες απροσδιόριστες εικόνες.
    «Τι είναι αυτά, μπαμπά;» τον ρώτησε η Σαμάνθα, που παρακολουθούσε από δίπλα.
    «Θα σου εξηγήσω μετά», της απάντησε εκείνος. Πληκτρολόγησε κάτι λέξεις και κάποιους αριθμούς και στο τέλος σηκώθηκε όρθιος και ύψωσε τα χέρια του.
    «Λειτουργεί», φώναξε με ενθουσιασμό, «Έλα να δεις κι εσύ».
    Η Σαμάνθα έσκυψε στον υπολογιστή και είδε να έχει εμφανιστεί στην οθόνη ένα διάγραμμα. Διάβασε προσεκτικά και είδε να γράφει:
1.     Δείκτης ευφυίας 159.
2.     Ενδιαφέροντα: Μουσική και χορός.
3.     Προσδόκιμο επιβίωσης 35 έτη.
4.     Σεξουαλικός προσανατολισμός: ομοφυλοφιλία.
5.     Εξέλιξη υγείας: χαμηλή ανθεκτικότητα στις μεταδιδόμενες ασθένειες.
6.     Ψυχισμός! Διαταραχή, λόγω κληρονομικότητας.

Η Σαμάνθα λίγο έλειψε να πάθει εγκεφαλικό. Δεν γνώριζε αν, όλα αυτά που είχε ανιχνεύσει η μηχανή, ίσχυαν πραγματικά, δεν υπήρχε όμως τρόπος να τα αμφισβητήσει. Αν όντως όλα αυτά επρόκειτο να συμβούν στον μονάκριβο γιο της, τότε καλύτερα να πέθαινε εκείνη τη στιγμή.
«Τ γίνεται εδώ, καλέ μπαμπά:» κατάφερε μετά από λίγη ώρα να ψελλίσει. «Πιστεύεις ότι η μηχανή αυτή λειτουργεί σωστά;»
Ο Κλέοπας την κοίταξε με συμπόνοια και έκλεισε αμέσως το μηχάνημα.
«Ελπίζω πως όχι», ήταν το μόνο που βρήκε να πει. «Μάλλον εκφράζει ανοησίες, γι΄αυτό ας μην τα λάβουμε σοβαρά υπόψη μας αυτά που εγραψε».
 Άνοιξε την πόρτα του θαλάμου, έβγαλε έξω το εγγονάκι του και του ήρθε να κλάψει. Εκείνος δεν αμφέβαλλε για την ορθότητα της διάγνωσης του ανιχνευτή του, κι ένιωσε μια μεγάλη, μια απέραντη θλίψη για την τύχη του μονάκριβου γιου της κόρης του. Ευχόταν να μην είχε κάνει ποτέ αυτήν την εξέταση, τώρα όμως ήταν πολύ αργά, για να αναθεωρήσει.
Οδήγησε τους αγαπημένους του ανθρώπους στην έξοδο και τους είπε να μη στενοχωριούνται κι ότι όλα θα πάνε καλά, κάτι για το οποίο δεν ήταν καθόλου βέβαιος. Όταν έφυγαν εκείνοι, κατέβηκε πάλι στο υπόγειο, πήρε μια βαριά και άρχισε να χτυπά με μένος τον ανιχνευτή. Σε λίγη ώρα τον είχε διαλύσει. Δεν υπήρχε λόγος ύπαρξης μιας μηχανής που, κατά τα φαινόμενα, αντί για διερεύνηση χαρισμάτων και προδιαθέσεων, μόνον δυστυχία και πόνο θα προκαλούσε!

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2018

ΣΑΛΕ Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ

Με ρώτησε πρόσφατα κάποια γνωστή μας: ''Μα καλά, δεν θέλεις να πας στον παράδεισο;''
''Να κάνω τι εκεί;'' της αντιγύρισα την ερώτηση.
''Ε, μα για να ζήσεις για πάντα ανάμεσα στους αγγέλους''
''Κάνοντας τι ακριβώς;'', συνέχισα να τη ρωτώ εγώ. ''Τι προσφέρει εκεί το σαλέ;''
''Ε, να, ηρεμία, ψαλμωδίες και έλλειψη ανθρωπίνων αναγκών, υποθέτω'', μου απάντησε διστακτικά.
''Προφανώς αγνοείς τι είδους ζωή είναι αυτή εκεί πάνω'', βρήκα την ευκαιρία να της επιτεθώ! ''Εγώ, κοπέλα μου, αν δεν υπάρχει ικανοποίηση ανθρωπίνων αναγκών και απολαύσεων, δεν έχω διάθεση να επισκεφτώ αυτόν τον τόπο. Πώς μπορείς να ζήσεις, και μάλιστα για πάντα, σε ένα μέρος που δεν υπάρχει, μουσική, χορός, μεζέδες, ποτά, βιβλία, ταξίδια, σεξ και κάποιες άλλες ακόμα ανθρώπινες συνήθειες; Μου λες να ζήσω αιώνια σε ένα μέρος που βασιλεύει η ανία και η έλλειψη κάθε είδους δραστηριοτήτων; Ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω!''
Δεν σχολίασε αυτά που της είπα. Την είδα μόνο να κάθεται και να με κοιτά με σουφρωμένο στόμα και με σκοτεινιασμένο βλέμμα, οπότε της έριξα και τη χαριστική βολή: ''Μετά από όλα αυτά που άκουσες, εσύ θα ήθελες να πας εκεί; Για ξανασκέψου το λιγάκι. Τελικά, μήπως όλη αυτή η ιστορία περί παραδείσου και  αιώνιας ζωής, δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα αφελές παραμυθάκι;''