Σελίδες

Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015

ΤΟ ΕΙΚΟΝΟΣΤΑΣΙ

 ΔΙΗΓΗΜΑ

    Η Ευδοξία, πριν αγοράσει εκείνο το ευμεγέθες εικονοστάσι, είχε τις εικόνες κρεμασμένες στους τοίχους του σαλονιού της και, σαν πιστή και ευσεβής χριστιανή που ήταν, τις ξεσκόνιζε σχεδόν καθημερινά. Η διαδικασία αυτή της είχε γίνει δεύτερη φύση. Δεν τολμούσε να φανταστεί ότι, τα ιερά πρόσωπα που απεικονίζονταν σε αυτές, θα μπορούσαν να ‘’ζουν’’ μέσα στη σκόνη και τη βρωμιά. Το θεωρούσε μεγάλη ασέβεια.
    Την ιδέα για την προμήθεια εικονοστασίου, της την είχε δώσει η φίλη της η Ευλαμπία: «Γιατί έχεις τις εικόνες σου έτσι διάσπαρτες και δεν τις βάζεις μέσα σε ένα εικονοστάσι;» την είχε ρωτήσει. «Έτσι, και δεν θα σκονίζονται και θα τις έχεις όλες συγκεντρωμένες μέσα σε αυτό».
    Την επόμενη κιόλας ημέρα, έσπευσε να το παραγγείλει. Όταν της το έφεραν και τη ρώτησαν που ήθελε να το τοποθετήσουν, τους υπέδειξε τον τοίχο πάνω από το προσκέφαλο του κρεβατιού της. Πίστευε ότι, βάζοντάς το σε εκείνη τη θέση, θα ένιωθε προστατευμένη και πως θα είχε άμεση επικοινωνία με το Θεό.
    Την ημέρα του σεισμού, βρισκόταν μέσα στο σπίτι της. Δεν ήταν πολύ μεγάλος, όπως ανακοίνωσαν αργότερα οι σεισμολόγοι, το επίκεντρό του όμως ήταν κοντά στην πόλη και ήταν μεγάλος σε διάρκεια. Τα 5,1 ρίχτερ ταρακούνησαν ανησυχητικά τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής και τους υποχρέωσαν να ξεχυθούν στους δρόμους και στις πλατείες.
    Η Ευλαμπία ήταν από τους πρώτους που βγήκαν έξω. Έτρεξε τρομαγμένη στη μικρή πλατεία που βρισκόταν απέναντι από την πολυκατοικία που έμενε, και κάθισε ξεφυσώντας σε ένα παγκάκι. Λίγα λεπτά αργότερα, ο ανοιχτός εκείνος χώρος είχε γεμίσει από κόσμο. Ένα ανθρώπινο μελίσσι βούιζε ολόγυρά της και ανάμεσά του αναγνώρισε πολλούς γείτονές της. Όταν άρχισε να ηρεμεί, αναζήτησε με το βλέμμα της την Ευδοξία, αλλά δεν μπόρεσε να την διακρίνει εκεί γύρω. Υπέθεσε ότι, την ώρα του σεισμού, εκείνη βρισκόταν κάπου αλλού, γι’ αυτό και ίσως δεν είχε εμφανιστεί. Επιχείρησε να επικοινωνήσει μαζί της τηλεφωνικά, αλλά οι τηλεπικοινωνίες είχαν προσωρινά διακοπεί, λόγω του σεισμού. Σκέφτηκε τότε να πεταχτεί μέχρι την πολυκατοικία της και να την αναζητήσει.
    Το έκανε χωρίς δεύτερη σκέψη. Όταν, χτυπώντας της το κουδούνι, δεν πήρε κάποια απάντηση, την έζωσαν τα φίδια. Η ανησυχία ήρθε και τρύπωσε μέσα της, και δεν θα ησύχαζε αν δεν κατάφερνε να μιλήσει μαζί της. Επέστρεψε στην πλατεία και ξανακάθισε στο παγκάκι, νιώθοντας ένα παγωμένο χέρι να της σφίγγει το στήθος. Όταν, αρκετή ώρα αργότερα, πληροφορήθηκε από τους άλλους ότι οι τηλεπικοινωνίες είχαν αποκατασταθεί, την κάλεσε στο κινητό, αλλά απάντηση δεν μπορούσε να πάρει. Μετά την τέταρτη προσπάθεια, ανησύχησε σε πολύ μεγάλο βαθμό. Σκέφτηκε ότι, αν εκείνη βρισκόταν έξω, κανονικά θα της απαντούσε, άρα μάλλον είχε εγκλωβιστεί μέσα στο σπίτι της.

    Η επόμενη ενέργειά της ήταν να καλέσει τον κυρ-Νώντα τον κλειδαρά και να μπει μέσα στο διαμέρισμά της. Σε δυο λεπτά ο κυρ-Νώντας βρισκόταν έξω από την πολυκατοικία. Άνοιξε την εξώπορτα και ανέβηκαν μαζί στον δεύτερο όροφο. Εκεί, διέρρηξε την πόρτα του διαμερίσματος της Ευδοξίας και μπήκαν μέσα. Η καρδιά της Ευλαμπίας κόντευε να σπάσει από την αγωνία. Στο χολ και στο σαλόνι όλα βρίσκονταν στη θέση τους, λες και δεν είχε γίνει σεισμός. Προχώρησαν πιο μέσα και μπήκαν στην κρεβατοκάμαρα. Το θέαμα που αντίκρισαν εκεί, τους προκάλεσε μεγάλο σοκ και ανάγκασε την Ευλαμπία να βγάλει μια γοερή κραυγή. Η φίλη της ήταν ξαπλωμένη ανάσκελα στο κρεβάτι της και ήταν πλημμυρισμένη στο αίμα. Το βαρύ, ξύλινο εικονοστάσι, είχε φύγει από τη θέση του και είχε συνθλίψει το κρανίο της άτυχης γυναίκας!

Τρίτη 17 Μαρτίου 2015

ΦΥΣΙΚΗ

Όλα σε αυτόν τον κόσμο είναι θέμα φυσικής, όσο κι αν κάποιοι αφελείς αρέσκονται να πιστεύουν ότι τα πάντα καθοδηγούνται, μεθοδεύονται, εκπορεύονται από υπερφυσικές δυνάμεις. Για παράδειγμα, οι φελλοί πάντα θα επιπλέουν στο νερό και οι έχοντες βάρος θα βουλιάζουν, κυριολεκτικά και μεταφορικά!