Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΝΥΚΤΊΟΥ

 Ένα μικρό απόσπασμα από το τελευταίο μου αστυνομικό μυθιστόρημα, που ελπίζω να εκδοθεί σύντομα!

    Ο Μπαρόζης ήταν από εκείνους τους τύπους που είχαν κόλλημα με τη δουλειά τους και  που την σκέφτονταν διαρκώς. Είχε αποφασίσει να γίνει αστυνομικός, όχι επειδή νοιαζόταν για εξουσία (καλά για χρήμα δεν λέμε τίποτα, για να μην γελάσει και το παρδαλό κατσίκι), αλλά γιατί τον συνάρπαζε η ιδέα να λύνει γρίφους και να πιάνει με την τσιμπίδα του νόμου τους εγκληματίες. Ένας πρόσθετος λόγος ήταν η συμπόνια του για τον συνάνθρωπο και η φλογερή του επιθυμία να βοηθήσει λίγο κι αυτός στην βελτίωση της κοινωνίας. Τον ενοχλούσε αφάνταστα η ευκολία με την οποίαν κάποιοι προέβαιναν σε παραβατικές πράξεις, πολύ περισσότερο μάλιστα όταν αυτές είχαν να κάνουν με την αφαίρεση ζωής. Στην εικοσαετή σταδιοδρομία του είχε αντιμετωπίσει δεκάδες περιπτώσεις σοβαρών εγκλημάτων και, χωρίς υπερβολή, τις είχε εξιχνιάσει όλες. Ήταν ελάχιστες οι φορές που είχε βρεθεί σε αδιέξοδο και είχε δυσκολευτεί να βρει τους δράστες, χάρη όμως σε μια ανεξήγητη και σκανδαλώδη εύνοια της τύχης, είχε καταφέρει να τις εξιχνιάσει και αυτές.

 ''Λοιπόν, παιδιά'' είπε ο δάσκαλος, μόλις τελείωσε την παράδοση του μαθήματος της ιστορίας, ''εκείνο που πρέπει πάντα να έχετε υπόψη σας, είναι πως όλα τα πράγματα έχουν δύο όψεις, και να μην δέχεστε αβασάνιστα ό, τι σας σερβίρουν. Με απλά λόγια, να είσαστε επιφυλακτικοί και να αμφισβητείτε τα πάντα. Να διαβάζετε, να ερευνάτε''.

"Μα, κύριε", διαμαρτυρήθηκε ο Νέστορας, ''δηλαδή, μας λέτε να μην πιστεύουμε όλα όσα μας λέτε εσείς ή οι γονείς μας; Συγνώμη, αλλά εγώ δεν συμφωνώ".

''Χα,χα,χα", γέλασε ο δάσκαλος. "Συμφωνείς, Νέστορα, συμφωνείς. Με αυτό που μόλις είπες, αμφισβήτησες αυτό που σας συμβούλευσα, άρα συμφώνησες μαζί μου και, ειλικρινά, χαίρομαι αφάνταστα γι' αυτό".

Κοινοποίηση