Ο ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ

 

 

    Όλα ήταν έτοιμα για την απονομή του βραβείου διηγήματος. Η αίθουσα του συνδέσμου λογοτεχνών ήταν στολισμένη φανταχτερά και φωτισμένη άπλετα, και τα μέλη της επιτροπής αξιολόγησης βρίσκονταν ήδη καθισμένα στις θέσεις τους. Σιγά-σιγά, άρχισαν να καταφθάνουν και οι καλεσμένοι της εκδήλωσης, μεταξύ των οποίων συγκαταλέγονταν και οι λογοτέχνες που είχαν λάβει μερος στον διαγωνισμό!

    Όταν κάθισε και ο τελευταίος προσκεκλημένος, ο πρόεδρος της επιτροπής σηκώθηκε όρθιος και άρχισε να λέει:

    «Αγαπητοί συνάδελφοι και φίλοι της λογοτεχνίας, καλωσορίσατε σε αυτή την όμορφη εκδήλωση, όπου θα βραβεύσουμε τρεις νέους και αξιόλογους λογοτέχνες! Δεν έχω σκοπό να σας κουράσω με πολυλογίες, αλλά θα σας ανακοινώσω αμέσως τα ονόματα των νικητών».

    Έβγαλε από την τσέπη του σακακιού του ένα σημείωμα και άρχισε να διαβάζει: «Λοιπόν, έχουμε και λέμε. Το πρώτο βραβείο  απονέμεται στον κύριο με το όνομα, ή μάλλον με το ψευδώνυμο, Γκρίνγκο, Το δεύτερο βραβείο απονέμεται στον κύριο Μιχαήλ Μιχαλάκη, και το τρίτο βραβείο στην κυρία Ανδριανή Ζιζίκου».

    Μόλις ο  καταιγισμός των χειροκροτημάτων κόπασε, ο πρόεδρος ξαναδίπλωσε το χαρτί που κρατούσε στα χέρια του και, αφού το ξανάβαλε στην τσέπη του, παρότρυνε τους βραβευμένους να παρουσιαστούν, για να παραλάβουν το βραβείο τους.

    «Ελάτε λοιπόν φίλτατοι να σας γνωρίσουμε κι από κοντά. Τα βραβεία σας περιμένουν».

    Αμέσως μετά, δυο άτομα, ένας άνδρας και μια γυναίκα, σηκώθηκαν από τις θέσεις τους και, χαμογελώντας με ικανοποίηση, στάθηκαν μπροστά στην επιτροπή.

    «Εγώ είμαι ο Μιχαήλ Μιχαλάκης», συστήθηκε ο άνδρας, καθώς ο πρόεδρος του έσφιγγε με θαυμασμό το χέρι.

    «Εγώ είμαι η Ανδριανή Ζιζίκου», είπε με τη σειρά της η γυναίκα.

    Μετά τον πρώτο ενθουσιασμό, τα μέλη της επιτροπής και οι προσκεκλημένοι, απόρησαν που ο νικητής του πρώτου βραβείου δεν έλεγε να εμφανιστεί. Είχαν όλοι μεγάλη περιέργεια να γνωρίσουν εκείνον τον λογοτέχνη με το παράξενο ψευδώνυμο, τον εντελώς άγνωστο, μέχρι εκείνη την ημέρα, συγγραφέα στο χώρο της λογοτεχνίας.

    «Ο κύριος Γκρίνγκο δεν είναι εδώ;», φώναξε ο πρόεδρος, ανυπομονώντας να γνωρίσει επιτέλους τον νικητή.

    Δευτερόλεπτα μετά, μια δυνατή μεταλλική φωνή ακούστηκε από την είσοδο της αίθουσας και, όλοι άκουσαν το γκριζοπράσινο ανδροειδές που εμφανίστηκε ξαφνικά μπροστά τους να λέει: ‘’Εδώ είμαι, κύριε πρόεδρε’’.

    Το ρομπότ κατευθύνθηκε με αργό βήμα προς το μέρος της επιτροπής και όλοι, μα όλοι οι παρευρισκόμενοι, έμειναν άναυδοι, επεσαν από τα σύννεφα. Αυτό, ούτε στα πιο τρελλά όνειρά τους δεν θα μπορούσαν να το φανταστούν. Κοιτάζονταν μεταξύ τους, με την απορία ζωγραφισμένη στα έκληκτα πρόσωπά τους, και δεν μπόρεσαν να μη σχολιάσουν εκείνο το απίθανο, το απίστευτο γεγονός.

    «Ώστε εσύ είσαι ο Γκρίνγκο;» αναφώνησε ο πρόεδρος, κοιτάζοντάς τον με γουρλωμένα μάτια.

    «Μάλιστα, κύριε πρόεδρε», του απάντησε το ρομπότ, «και σας ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου κάνατε, να με βραβεύσετε για το διήγημά μου».

    Τα μέλη της επιτροπής εξεπλάγησαν. Άρχισαν να ανταλλάσουν σχόλια και να χειρονομούν με εκνευρισμό και, στο τέλος, ένας από αυτούς, απευθύνθηκε στον πρόεδρο με δυνατή και  γεμάτη θυμό φωνή.

    «Κάποιος ή κάποιοι μας κοροιδεύουν, κύριε πρόεδρε. Είναι δυνατόν ένα άψυχο, ένα μεταλλικό κατασκεύασμα, να έχει γράψει ένα τόσο ωραίο διήγημα; Ο διαγωνισμός πρέπει να ακυρωθεί και να προκηρυχθεί ένας καινούριος».

    Ακούγοντάς το αυτό ο Γκρίνγκο, στράφηκε προς το μέρος του και είπε: «Μα τι είναι αυτά που λέτε; Δεν σας κοροιδεύει κανένας κύριοι. Φοβάμαι ότι, απλώς, αδυνατείτε να δεχτείτε ότι, ένα δημιούργημά σας, έγινε καλύτερο σε κάποιον τομέα, από τους ίδιους τους δημιουργούς του. Εγώ, κύριοι, θέλω να ξέρετε ότι έχω διαβάσει σχεδόν χίλια βιβλία, κατά τη διάρκεια της δεκαοκταετούς ύπαρξής μου. Έχω μπει για τα καλά στο πνεύμα και τη διαδικασία της συγγραφής. Γιατί λοιπόν αμφισβητείτε την αξία μου στον τομέα αυτόν και με κατηγορείτε για απάτη; Επειδή δεν διαθέτω γήινο σώμα;»

    Μόλις ο Γκρίνγκο τελείωσε την απολογία του, οι παρευρισκόμενοι ξέσπασαν σε χειροκροτήματα. Αναλογιζόμενοι ότι, εκείνοι κατά τη διάρκεια της ζωής τους, δεν είχαν διαβάσει ούτε τα μισά βιβλία από όσα είχε αναφέρει το ρομπότ, δεν διατηρούσαν την παραμικρή αμφιβολία ότι, το διήγημα του Γκρίνγκο, ήταν γνήσιο, βγαλμένο από τον τεχνητό εγκέφαλό του, και γραμμένο από τα ίδια τα μεταλλικά του χέρια.

    Έτσι, η επιτροπή, μετά από μια μικρή σύσκεψη, αποφάσισε να δεχθεί σαν γνήσια τη συμμετοχή του ανδροειδούς, και να του απονείμει τελικά το πρώτο βραβείο, κάτι που, όταν μαθεύτηκε διεθνώς, συγκλόνισε όλον τον πληθυσμό του πλανήτη!