Ένα μικρό απόσπασμα από ένα νέο πεντασέλιδο διήγημά μου!
«Ποιος είσαι εσύ;» τον ρώτησε ο άντρας. «Από πού μας έρχεσαι;»
Ο Ζάχος δεν ήξερε τι να απαντήσει. Αν τους έλεγε
ότι ερχόταν από το παρελθόν, θα τον έπαιρναν με τις πέτρες. Δαγκώθηκε, έξυσε
λίγο το κεφάλι του και τελικά τους είπε: «Να, ξέρετε, έρχομαι από την άλλη άκρη
της χώρας, και δεν γνωρίζω κανέναν εδώ».
Η
επόμενη ερώτηση του άλλου, τον έστειλε αδιάβαστο. «Μα καλά, πόσων χρόνων είσαι;»
Η
ερώτηση εκείνη τον παραξένεψε. Τι τον ένοιαζε τον μπάρμπα η ηλικία ενός ξένου; Γιατί
του είχε κάνει εκείνη την ερώτηση; Αποφάσισε να του πει ψέματα. Αν και είχε
πρόσφατα κλείσει τα τριανταοκτώ, δεν έπρεπε να φανεί ότι ήταν πολύ μικρότερος
από εκείνον.
«Μόλις
έκλεισα τα πενήντα», του είπε, «αλλά γιατί ρωτάτε;»
«Γιατί
μου φάνηκες μικρότερος», του απάντησε ο άλλος, «κάτι που θα ήταν εντελώς
αφύσικο και ανεξήγητο, αφού στον πλανήτη, εδώ και πενήντα σχεδόν χρόνια, δεν
ξαναγεννήθηκε άλλο παιδί».
Ο
Ζάχος κόντευε να λιποθυμήσει. Τι ήταν αυτό που μόλις είχε ακούσει; Δεν πίστευε
στα αυτιά του. Τι στο διάολο συνέβαινε σ’εκείνον τον ταλαίπωρο πλανήτη;
Ετοιμάστηκε να γυρίσει πίσω στο σκάφος του, αλλά ο συνομιλητής του τον
παρεμπόδισε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου