Ο ΝΤΕΤΕΚΤΙΒ

 

    Ο Άλμπι, ήταν το μοναδικό ρομπότ στην ιστορία της χώρας, που αποτελούσε ενεργό μέλος της αστυνομίας. Η ιδέα ήταν ενός αστυνομικού, που τον είχε δει να ενεργεί λογικά και αποτελεσματικά σε ένα τροχαίο ατύχημα. Ένα αυτοκίνητο είχε χτυπήσει και είχε σκοτώσει έναν νεαρό ποδηλάτη, αλλά ο ανάλγητος οδηγός του είχε εγκαταλείψει το θύμα του και είχε φύγει! Ο Άλμπι, που έτυχε να βρίσκεται κοντά στον τόπο του δυστυχήματος, σκέφτηκε να κρατήσει τον αριθμό και τη μάρκα του αυτοκινήτου, και να τα δώσει στα αστυνομικά όργανα που κατέφτασαν μετά από λίγο στον τόπο του δυστυχήματος.

    Έτσι, ο επικεφαλής της αστυνομικής ομάδας, θεώρησε πόσο χρήσιμη θα ήταν η παρουσία ενός τέτοιου ρομπότ στην αστυνομία, και πρότεινε στην υπηρεσία του να τον προσλάβουν, κι αυτό που έγινε δεκτό. Τον τοποθέτησαν στο εγκληματολογικό, κάτι που αποδείχτηκε απολύτως θετικό, αφού σε διάστημα επτά μόλις μηνών, από την ημερομηνία της πρόσληψής του, ο Άλμπι εξιχνίασε τρεις  δολοφονίες και δύο μεγάλες χρηματοπιστωτικές απάτες, με αποτέλεσμα οι  δράστες αυτών των εγκλημάτων να συλληφθούν και να οδηγηθούν στη δικαιοσύνη!

    Η προσφορά του Άλμπι στην κοινωνία έγινε αποδεκτή από τους πολίτες με μεγάλο  ενθουσιασμό, δεν ίσχυε όμως το ίδιο και για κάποιους μεγαλόσχημους. Αυτοί, έχοντας τη φωλιά τους λερωμένη και  ζώντας μέσα στην κοροιδία του λαού και στις απάτες τους, άρχισαν να ενοχλούνται από την παρουσία  του και φρόντισαν να τον κακολογήσουν, ώστε να αποταχθεί από την αστυνομία. Κατάλαβαν ότι, ο μεταλλικός εκείνος ντετέκτιβ, αργά ή γρήγορα, θα ξεσκέπαζε και θα αποκάλυπτε τις παρανομίες τους, κι αυτό ήταν κάτι που αδυνατούσαν και δεν ήθελαν να το δεχθούν. Έτσι, μια ωραία πρωία, και ύστερα από ομόφωνη απόφαση υπουργείου και αστυνομίας, ο Άλμπι πήρε απολυτήριο. Η ενέργεια τους αυτή δικαιολογήθηκε από τους αρμόδιους, λόγω λέει της υποβάθμισης των ανθρώπινων όντων από τα ίδια τους τα δημιουργήματα.

    Ο Άλμπι δεν πτοήθηκε, ούτε στενοχωρήθηκε ιδιαίτερα από την απόλυσή του. Εκείνος είχε γοητευτεί από την ιδιότητα του ντετέκτιβ και είχε αποφασίσει να συνεχίσει να ασχολείται με αυτήν, έστω και εξωυπηρεσιακά. Έτσι, καθώς δεν διακατεχόταν από τις ανθρώπινες ανάγκες για φαγητό, ύπνο και ξεκούραση, κυκλοφορούσε τα βράδια στους δρόμους της πόλης, για να εντοπίζει παράνομες πράξεις. Όταν έβλεπε λοιπόν κάποιον άνθρωπο να παρανομεί, ειδοποιούσε την αστυνομία, τηλεφωνώντας από τηλεφωνικό θάλαμο. Αυτό, αρκετές φορές, είχε βοηθήσει τα αστυνομικά όργανα να προλάβουν ή να εντοπίσουν κάποιες εγκληματικές ενέργειες.

    Λίγες μέρες αργότερα, οι αρμόδιοι κατάλαβαν ποιος ήταν αυτός που ειδοποιούσε την αστυνομία. Δεν διατηρούσαν την παραμικρή αμφιβολία ότι, ο πληροφοριοδότης παράνομων ενεργειών, ήταν ο Άλμπι. Αυτό δεν είχε ενοχλήσει τους μάχιμους αστυνομικούς, αφού τους εξυπηρετούσε στα καθήκοντά τους, είχε ενοχλήσει όμως τους υψηλόβαθμους του σώματος και τους πολιτικούς, που είχαν ελπίσει στην εξαφάνιση του ανεπιθύμητου εκείνου ρομπότ.

    Την επόμενη νύχτα, ο Άλμπι, ο ακοίμητος φρουρός, είχε βγει περιπολία στην πιο κακόφημη συνοικία της πόλης. Την ώρα  εκείνη δεν κυκλοφορούσε ψυχή στους δρόμους. Έκανε μερικές βόλτες, παραξενεύτηκε που οι κακοποιοί δεν έλεγαν να εμφανιστούν και, τελικά, αποφάσισε να πάει προς το κέντρο. Βάδιζε αργά-αργά στο αριστερό πεζοδρόμιο και κάποια στιγμή αποφάσισε να περάσει απέναντι. Από μακριά άκουσε τον ερχομό κάποιου αυτοκινήτου, αλλά δεν ανησύχησε. Έτσι, κατέβασε το πόδι  του στο δρόμο και ετοιμάστηκε να τον διασχίσει κάθετα. Τη στιγμή που βρισκόταν ακριβώς στο κέντρο του, αντιλήφθηκε ένα μεγάλο  βαν να κινείται με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς το μέρος του, αλλά δεν πρόλαβε να αντιδράσει. Κατάλαβε ότι ο ερχομός εκείνου του οχήματος δεν ήταν τυχαίος, αλλά ήταν πολύ αργά πια για να κάνει κάτι. Το ογκώδες αυτοκίνητο έπεσε επάνω του με φόρα, και το άμοιρο ρομπότ μετατράπηκε, από τη μια στιγμή στην άλλη, σε μια άμορφη μάζα σιδερικών!