Ένα μικρό απόσπασμα από το τελευταίο μυθιστόρημα του Στέλιου Αρώνη. Πρόκειται για ένα πολιτικό θρίλερ που φωτογραφίζει μερικώς τη σημερινή πολιτική κατάσταση!
...Η Μάγδα, από την πρώτη στιγμή που την έκλεισαν μέσα σ’ εκείνο το καταθλιπτικό υπόγειο, σκεφτόταν την απόδρασή της. Το μόνο που την ενδιέφερε ήταν να εξαφανιστεί από τη φυλακή της, όσο πιο γρήγορα γινόταν. Γνώριζε ότι, αν έμενε αρκετό καιρό φυλακισμένη, οι επιπτώσεις επάνω της θα ήταν επώδυνες. Η συμπεριφορά των δύο δεσμοφυλάκων της, φανέρωνε καθαρά τις εγκληματικές τους προθέσεις, αλλά και τις σεξουαλικές τους διαθέσεις. Δεν γνώριζε τι είδους εντολές είχαν πάρει από εκείνο το κάθαρμα τον αντιπρόεδρο, ούτε στιγμή όμως δεν αμφέβαλλε ότι τα ξεμπερδέματά της μ’ εκείνα τα μούτρα δεν θα ήταν καθόλου ευχάριστα. Ασφαλώς, ήταν βέβαιη ότι σε λίγες ώρες ο άντρας της θα είχε αρχίσει να την αναζητά και ίσως να δήλωνε την εξαφάνισή της στην αστυνομία, δεν έλπιζε όμως ότι θα μπορούσαν να την βρουν εύκολα. Κανένας σχεδόν δεν την είχε δει να φεύγει με συνοδεία από το υπουργείο, αλλά έστω και ότι υπήρχε κάποιος, αμφέβαλλε αν θα άνοιγε το στόμα του στους αστυνομικούς. Εξάλλου, το μέρος που την είχαν οδηγήσει, δεν το γνώριζε ούτε η ίδια. Αρχικά, είχε πιστέψει ότι είχαν βρεθεί στην περιοχή της Εκάλης, κάπου κοντά στην εθνική οδό, όταν όμως της έδεσαν τα μάτια και άρχισαν τις μανούβρες, υπέθεσε ότι μάλλον κάπου αλλού την είχαν πάει.
Η απόλυτη ησυχία που επικρατούσε στην περιοχή, συνηγορούσε με αυτήν της την άποψη. Αν βρίσκονταν κοντά στον αυτοκινητόδρομο, ο θόρυβος από τα διερχόμενα αυτοκίνητα θα ήταν μεγάλος και συνεχής, ενώ εκεί επικρατούσε άκρα σιγή. Όταν τα μάτια της άρχισαν να συνηθίζουν στο χαμηλό φωτισμό, άρχισε να αναζητά τρόπο διαφυγής. Παρατηρώντας ολόγυρα, πρόσεξε ότι, εκτός από τη σιδερένια πόρτα εισόδου, το μοναδικό άλλο άνοιγμα που υπήρχε, ήταν ένα μικρός φεγγίτης ψηλά, κάτω από το ταβάνι, απέναντι ακριβώς από την πόρτα. Το παράξενο μ’ εκείνο το χώρο ήταν πως, αν και υπόγειος, ήταν αρκετά ψηλοτάβανος. Τα μοναδικά έπιπλά του ήταν, ένα άθλιο κρεβάτι, ένα μικρό τραπεζάκι και μια καρέκλα έτοιμη να διαλυθεί. Όσο για τουαλέτα, η βρώμικη λεκάνη στη γωνία και ο μικρός νιπτήρας δίπλα της, αρκούσαν για την εξυπηρέτηση της υγιεινής και των φυσικών αναγκών όποιου είχε την ‘’τύχη’’ να βρεθεί εκεί μέσα.
Εναπόθεσε τις ελπίδες της στην ύπαρξη του φεγγίτη, το πλησίασμά του όμως αποδειχνόταν πολύ δύσκολη υπόθεση. Με έναν πρόχειρο υπολογισμό, κατάλαβε ότι, ακόμα κι αν ανέβαινε στο τραπέζι, πάλι θα δυσκολευόταν να τον φτάσει. Άσε που ήταν μικρός και το ογκώδες σώμα της ίσως δεν χωρούσε να περάσει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου