ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ Ε.Φ.

    Ένα από τα αρνητικά στοιχεία του Νεοέλληνα, και μάλιστα σε ένα πολύ ανησυχητικό βαθμό, είναι και αυτό της αποφυγής διαβάσματος βιβλίων. Είναι πολλοί αυτοί που έχουν πάρει ''διαζύγιο'' από την ανάγνωση ή που δεν είχαν ποτέ καλή σχέση μαζί της. Αυτό είναι ένα πρόβλημα, αλλά μη νομίζετε ότι είναι το μοναδικό επάνω στο συγκεκριμένο θέμα. Το ζήτημα δεν είναι μόνο αν κάποιος διαβάζει, αλλά και τι διαβάζει, αν έχει δηλαδή την ικανότητα να επιλέγει τα σωστά αναγνώσματα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το διάβασμα οξύνει το νου και διευρύνει το πνεύμα, κι εγώ δεν θα ήθελα να μπω στη διαδικασία κριτικής των διαφόρων ειδών της λογοτεχνίας ή όλων γενικά των αναγνωσμάτων. Θα περιοριστώ σε μια μικρή θεώρηση ενός εντελώς παρεξηγημένου και συκοφαντημένου, θα έλεγα, λογοτεχνικού είδους, της επιστημονικής φαντασίας.
    Η Ε.Φ., φίλοι μου, δεν είναι ούτε λογοτεχνία της φυγής, ούτε παραμυθάκια για να περνά η ώρα. Η Ε.Φ. είναι το σοβαρότερο ίσως είδος λογοτεχνίας, καθώς δεν περιορίζεται από ένα συγκεκριμένο πλαίσιο, ούτε εγκλωβίζεται μέσα σε στενά όρια. Η γκάμα των θεμάτων με τα οποία ασχολείται είναι πολύ μεγάλη. Ένα βιβλίο Ε.Φ. μπορεί να είναι ένα αστυνομικό ή ψυχολογικό θρίλερ, μια διαστημική όπερα, ένα κοινωνιολογικό ή φιλοσοφικό δοκίμιο, ένα ιστορικό γεγονός, μια διορατική ματιά της πορείας του ανθρώπου στο μέλλον, οι δυνατότητες και τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας διαχρονικά, μια εικονική πραγματικότητα, η τεχνητή νοημοσύνη, η αναζήτηση απαντήσεων σε θεολογικά και κοσμογονικά ερωτήματα, ή πολλά από τα παραπάνω μαζί!
      Εν κατακλείδι, η επιστημονική φαντασία είναι  η πεμπτουσία της λογοτεχνίας, και όποιος θεωρεί την παραπάνω θέση μου υπερβολική, δεν έχει παρά να αρχίσει τη μελέτη του συγκεκριμένου είδους, και ύστερα τα ξαναλέμε. Όποιος πάλι έχει διαβάσει αρκετή Ε.Φ., πιστεύω ότι θα συμφωνήσει μαζί μου και μάλιστα θα χαρώ αν με συμπληρώσει σε κάποια πράγματα που πιθανόν έχω παραλείψει.