ΤΙ ΛΑΟΣ ΕΊΜΑΣΤΕ ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ;
Με αφορμή ένα απλό, καθημερινό γεγονός, αναγκάζομαι να αναρωτηθώ για πολλοστή φορά: Μήπως είμαστε άξιοι της τύχης μας; Μήπως για όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα στη χώρα μας, δεν ευθύνονται μόνον οι άλλοι, αλλά ίσως και εμείς;
Και εξηγούμαι. Πριν από μια εβδομάδα, κοιτάζοντας την αλληλογραφία στο κουτί της πολυκατοικίας, βρήκα και έναν φάκελο με άγνωστο παραλήπτη. Διαβάζοντας τη διεύθυνση, κατάλαβα ότι ο ταχυδρόμος είχε κάνει λάθος και αντί να τον δώσει απέναντι στον αριθμό 55 της οδού μας, τον έβαλε στην πολυκατοικία μας, που βρίσκεται στον αριθμό 56. Επειδή και άλλες φορές είχε συμβεί κάτι παρόμοιο, άφησα το φάκελο μέσα στο κουτί, για να δω ποια θα ήταν η αντίδραση των συγκατοίκων μου. Ε, λοιπόν, σας πληροφορώ με μεγάλη μου λύπη ότι, έξι μέρες μετά, ο φάκελος βρισκόταν ακόμα μέσα στο κουτί μας. Κανείς μα κανείς από τους αξιότιμους συγκατοίκους μου, μεταξύ των οποίων συμπεριλαμβάνονται επιχειρηματίες, δικηγόροι, συνταξιούχοι, νοικοκυρές, κ.λ.π., δεν έκανε τον κόπο να πεταχτεί απέναντι, μόλις δεκαπέντε μέτρα απόσταση, και να ρίξει το φάκελο εκεί. Όπως φαίνεται, κανένας δεν αναρωτήθηκε αν ο φάκελος αυτός περιείχε κάτι επείγον, το οποίο έπρεπε να παραλάβει γρήγορα ο ενδιαφερόμενος. Όλοι, μα όλοι, φαντάζομαι ότι έκαναν την ίδια σκέψη. Αφού δεν μας αφορά, γιατί να σχοληθούμε;
Τον πήρα και τον έριξα μέσα στο κουτί της γειτονικής πολυκατοικίας, νιώθοντας μεγάλη απογοήτευση για την κοινωνία μας και τον πολιτισμό μας. Αγαπητέ γείτονα, παραλήπτη του εν λόγω φακέλου, σου ζητώ συγνώμη και ελπίζω να μη ζημιώθηκες από την καθυστερημένη παράδοσή του.
Στέλιος Αρώνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου