Ο ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΡΟΜΒΟΣ

 Ένα μικρό απόσπασμα από το ομώνυμο μυθιστόρημά μου:

    Λίγο πριν φτάσει μπροστά στην είσοδο της πολυκατοικίας, συναντήθηκε με έναν… οικιακό βοηθό, που κουβαλούσε μια σακούλα με σκουπίδια, και το απρόσμενο αυτό συναπάντημα τον έκανε να χαμογελάσει και να ξεχάσει τα προβλήματα που τον απασχολούσαν. Το ρομπότ πέρασε δίπλα του χωρίς  να ενδιαφερθεί για την ανθρώπινη παρουσία  και ο Λεό ένιωσε ένα παράξενο συναίσθημα αντικρίζοντας μια μηχανή που έμοιαζε με άνθρωπο να μη φοράει δογματικά σύμβολα.

    Χτύπησε το κουδούνι και, μόλις η Ρέα του άνοιξε, μπήκε μέσα στο ισόγειο και κατευθύνθηκε προς τον ανελκυστήρα. Καθώς πατούσε το κουμπί κλήσης, με την άκρη του ματιού του έπιασε μια χρυσοκίτρινη  φιγούρα να πλησιάζει κοντά του. Είχε τελειώσει τη δουλειά του και ήρθε και στάθηκε δίπλα του. Ο Λεό ένιωσε την ανάγκη να του απευθύνει το λόγο. Δεν γνώριζε αν τα ρομπότ ήταν προγραμματισμένα να συζητούν με ανθρώπους, δεν θα έχανε όμως τίποτα αν το δοκίμαζε. Το θεώρησε σαν μια καλή ευκαιρία να παίξει ένα μικρό παιχνίδι με ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα που είχε δημιουργηθεί  να υπηρετεί τον άνθρωπο.

    «Εδώ μένεις;» το ρώτησε κοιτάζοντάς το διαπεραστικά.

    «Μάλιστα, κύριε», πήρε την απάντηση από μια τσιριχτή φωνή, κι ένιωσε θαυμασμό για τους κατασκευαστές του, που είχαν καταφέρει να φτιάξουν ένα τόσο άψογο μηχανικό κατασκεύασμα.