Ο ΠΑΝΙΒΛΑΚΑΣ ΚΑΙ Ο ''ΠΑΝΣΟΦΟΣ''

    ‘’Έχω μια απορία, Τιμόθεε! Γιατί, κάθε φορά που κερδίζεις στο παιχνίδι, σηκώνεις τα χέρια σου ψηλά και κοιτάζεις στον ουρανό;’’

    ‘’Μα, για να ευχαριστήσω το θεό!’’

    ‘’Α, μάλιστα. Πιστεύεις δηλαδή ότι, χωρίς τη βοήθειά του, δεν θα τα κατάφερνες;’’

    ‘’Ε, εντάξει. Σίγουρα έχω τις ικανότητες από τη φύση μου, για να κερδίζω τους αντιπάλους μου αλλά, και μια μικρή υποστήριξη από τον Πανάγαθο, την χρειάζομαι!’’

    ‘’Θεωρείς, δηλαδή, ότι το αόρατο αυτό ον, το οποίο επικαλείσαι, παρακολουθεί ό, τι κάνεις και συμμετέχει στις ενέργειές σου’’.

    ‘’Ασφαλώς! Γιατί, αμφιβάλλεις;’’

    ‘’Η αλήθεια είναι ότι διατηρώ μια μικρή αμφιβολία. Αυτό το υπέρτατο ον, λοιπόν, που αναφέρεις, στέκεται κάπου εκεί ψηλά και, μιας και δεν έχει τι άλλο να κάνει, παρακολουθεί τον πιστό φίλο του Τιμόθεο και τον βοηθά να ανταπεξέρχεται επιτυχώς με ό, τι αυτός καταπιάνεται. Και δεν μου λες κάτι; Τα υπόλοιπα επτά δισεκατομμύρια των ανθρώπων που κατοικούν στον πλανήτη, τα αγνοεί; Για τα χιλιάδες παιδάκια, που πεθαίνουν από την πείνα στην Αφρική και για τα εκατοντάδες άλλα που σκοτώνονται από τις βόμβες στη Συρία, δεν δίνει δεκάρα; Δηλαδή, ούτε λίγο, ούτε πολύ, αδιαφορεί για όλους τους άλλους και ασχολείται μόνο μαζί σου; Αν νομίζεις ότι είναι έτσι, τότε μάλλον κάποιο από τα τρία αυτά πράγματα πρέπει να συμβαίνει! Ή ο θεός δεν είναι Πάνσοφος και Πανάγαθος, ή εσύ είσαι πανηλίθιος ή, απλώς, αυτός ο τύπος δεν υπάρχει! Διάλεξε και πάρε!