Σελίδες

Κυριακή 7 Σεπτεμβρίου 2014

ΕΛΛΑΔΙΤΣΑ, ΤΡΙΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ

    Το 1983, ταξίδεψα για πρώτη φορά στο εξωτερικό, και συγκεκριμένα στην Ιταλία. Από Ηγουμενίτσα, πέρασα στην Αγκόνα κι από κει, με το άψογο και αξιόπιστο σιδηροδρομικό δίκτυο της χώρας, επισκέφτηκα διαδοχικά τη Μπολώνια, τη Φλωρεντία και τη Βενετία! Τα όσα αντίκριζαν τα μάτια μου, μου  προκαλούσαν ζήλια και θλίψη. Άψογο οδικό δίκτυο, ολοκληρωμένο σιδηροδρομικό δίκτυο, παλιές πόλεις άριστα διατηρημένες, τεράστιες καλλιεργημένες εκτάσεις, δικυκλιστές που φορούσαν όλοι κράνος και, πάνω απ'όλα, καθαριότητα και τάξη παντού! Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, και πηγαίνοντας από Ηγουμενίτσα προς Άρτα, ένιωσα την καρδιά μου να σφίγγεται! Καρόδρομοι, που τους ονόμαζαν εθνικές οδούς, ανύπαρκτο σιδηροδρομικό δίκτυο, κακάσχημοι  και κακοδιατηρημένοι οικισμοί, κακομοιριά και ασυδοσία παντού! Στο μόνο σημείο που υπερτερούσαμε και υπερτερούμε ακόμα είναι οι παραλίες  μας, κι αυτό βέβαια οφείλεται στη φύση και όχι σε ανθρώπινο παράγοντα! Σήμερα, τριάντα ολόκληρα χρόνια μετά, σχεδόν τίποτα δεν έχει αλλάξει! Αναγκάζομαι λοιπόν για μια ακόμα φορά να αναρωτηθώ: ''Ποιος φταίει γι' αυτήν την απαράδεκτη κατάσταση; Πώς γίνεται η χώρα που έδωσε τα  φώτα του πολιτισμού, να παραμένει τριτοκοσμική;
Εγώ υποψιάζομαι ποιος, ή μάλλον τι, φταίει γι'αυτήν την τραγελαφική κατάσταση! Ελπίζω να το υποψιάζεστε κι εσείς!

Δεν υπάρχουν σχόλια: