Σελίδες

Κυριακή 15 Ιουνίου 2014

ROCK N ROLL ΚΑΙ ΞΕΡΟ ΨΩΜΙ

Καλοκαίρι του 1957 στη Δροσιά Αττικής, όπου παραθέριζα στο σπίτι μιας θείας μου. Εκείνη την εποχή, ήμουν ένας δεκάχρονος πιτσιρίκος, αλλά με ήθελαν όλοι οι μεγάλοι, επειδή ήμουν καλό, ήσυχο και υπάκουο παιδί. Μετά την εφηβεία άρχισα να χαλάω. Τέλος πάντων, αν και δεν υπήρχαν άλλα παιδιά στην αυλή μας, εγώ περνούσα καλά με τους μεγάλους. Μαζί μας παραθέριζε και μια ξαδέλφη μου, μια κοπέλα δεκαοκτώ ετών. Η αλήθεια ήταν ότι εκείνη με σνομπάριζε λιγάκι και με αποκαλούσε νιάνιαρο, εγώ όμως δεν έδινα και μεγάλη σημασία στη συμπεριφορά της. Απολάμβανα την ησυχία και τη δροσιά της εξοχής, κι έπαιζα με τα αυτοσχέδια παιχνίδια μου. Ξαφνικά, ένα Σάββατο απόγευμα, ακούω την ξαδέλφη μου να με ρωτά: ''Θέλεις να έρθεις μαζί μου απόψε σε ένα πάρτι;"
Εγώ φυσικά πέταξα από τη χαρά μου. Καθώς ήμουν λάτρης της μοντέρνας μουσικής, δεν υπήρχε περίπτωση να έλεγα όχι. Δέχτηκα με ευχαρίστηση και κατά τις εννιά το βράδυ, η ξαδέλφη με πήρε από το χεράκι και πήγαμε σε ένα σπίτι λίγο πιο κάτω, όπου και γινόταν το πάρτι. Φτάνοντας κοντά, η δυνατή μουσική που ακουγόταν από μέσα, πλημμύρισε όλο μου το είναι. Μουσική άκουγα βέβαια και στο σπίτι μου, αλλά  πάντοτε σιγά και κυρίως κρυφά, επειδή ο θρησκόληπτος παππούς μου μας το απαγόρευε. Εκείνη τη φορά, το είδος και η ένταση των ήχων που ξεχύνονταν από τα ηχεία, ταρακούνησαν για τα καλά τον ψυχικό μου κόσμο. Αφού άκουσα πρώτα μερικά σχόλια του τύπου ''τι καλό παιδάκι'', ''πώς σε λένε, μικρούλη;'' κ.λ.π., κάθισα σε μια καρέκλα στη βεράντα και αφέθηκα στους ξέφρενους ρυθμούς του ροκ εντ ρολ. Το τι Έλβις, τι Τζ, Λ, Λιούις, τι Τσακ Μπέρι και λοιπούς μεγάλους του ροκ εντ ρολ άκουσα, δεν περιγράφεται. Ήταν η εποχή που το είδος αυτό της μουσικής βρισκόταν στο απόγειό του! Ταυτόχρονα, απολάμβάνα και τις χορευτικές επιδόσεις των μεγάλων. Επί ένα τετράωρο περίπου, ζούσα στον παράδεισο της μουσικής. Εκείνο το μαγικό βράδυ, το μικρόβιο του ροκ εντ ρολ με ''μόλυνε'' οριστικά και ανεπανόρθωτα. Από τότε, πενήντα επτά ολόκληρα χρόνια μετά, ακούω αδιάλειπτα τη θεϊκή  αυτή μουσική και τα παράγωγά της. Αν και έγιναν κάποιες προσπάθειες από άλλους να θεραπευτώ, εγώ αρνήθηκα ευγενικά και παραμένω προσκολλημένος στο άρμα του ροκ εντ ρολ! Εξάλλου, μου αρέσει να είμαι ''άρρωστος'' με αυτή τη μουσική!

Δεν υπάρχουν σχόλια: