ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΚΟΡΟΙΔΩΝ

     Ο Στέργιος άνοιξε σιγά-σιγά την πόρτα του διαμερίσματός του, κοίταξε προσεκτικά δεξιά-αριστερά και, μη βλέποντας κανέναν να κυκλοφορεί στον όροφο, μπήκε στον ανελκυστήρα, προσέχοντας να μη χτυπήσει πουθενά τη σακούλα με τα άδεια μπουκάλια μπύρας που κρατούσε. Κατέβηκε στο υπόγειο. κι εκεί βγήκε πάλι προσεκτικά, άνοιξε την πόρτα της αποθήκης του και μπήκε μέσα! Έκλεισε την πόρτα, άδειασε τη σακούλα και την ξαναγέμισε με μπύρες από το τελευταίο κιβώτιο, που είχε απομείνει, νιώθοντας ένα σφίξιμο στο στομάχι. Ένα μήνα σχεδόν από την ημέρα που η εξουσία είχε ανακοινώσει την νομοθετημένη απόφασή της για οριστική κατάργηση της κατανάλωσης μπύρας, με αυστηρές ποινές για τους παραβάτες, το απόθεμά του κόντευε να τελειώσει! Συνειδητοποίησε ότι δεν υπήρχε πλέον τρόπος να προμηθευτεί νέο απόθεμα, κι ένιωσε να τον πνίγει ο θυμός και η αγανάκτηση. Αδυνατούσε να συλλάβει το νόημα εκείνης της παράλογης απόφασης, το πρόβλημα όμως ήταν ότι, η αγαπημένη του απόλαυση, το ποτό που του γέμιζε τη ζωή, δεν θα του ξανάκανε πλέον συντροφιά!

    Τρείς μέρες αργότερα, όταν και το τελευταίο μπουκάλι μπύρας είχε αδειάσει, κόντεψε να τρελαθεί. Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι δεν επρόκειτο να πιεί ξανά μπύρα στη ζωή του! Του φαινόταν απίστευτο, αδιανόητο. Έκανε μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο, πουθενά όμως δεν γινόταν αναφορά σε αυτό το θέμα. Οι κυβερνώντες, εκτός από την απαγόρευση κατανάλωσης, είχαν προβεί και στην απαγόρευση δημοσιεύσεων για το θέμα αυτό!

    Μόλις βράδιασε, ο Στέργιος αποφάσισε να κάνει μια περιήγηση, μήπως καταφέρει να βρει κάποιο σημείο προμήθειας του αγαπημένου του ποτού! Αδυνατούσε να πιστέψει ότι οι μπύρες είχαν εξαφανιστεί εντελώς από τη χώρα! Κάπου θα έβρισκε κάποιο παράνομο στέκι με αποθέματα. Γύρισε  τη μισή σχεδόν πόλη με τα πόδια, πουθενά όμως δεν ανακάλυψε αυτό που αναζητούσε. Επιστρέφοντας στο σπίτι του, άλλαξε δρομολόγιο και πέρασε μέσα από τη γειτονιά των μεγαλόσχημων της χώρας. Η περιοχή εκείνη, ήταν ήσυχη και γεμάτη βίλες. Καθώς διέσχιζε τον τελευταίο δρόμο, του φάνηκε ότι άκουσε μουσική. Πλησίασε προς το μέρος που ακουγόταν και είδε ότι προερχόταν από το μέγαρο του προέδρου που ήταν φωτισμένο. Πλησίασε κοντά, βλέποντας όμως ότι η κεντρική του είσοδος φυλασσόταν από τους μπράβους του, άλλαξε πορεία και πήγε από την πίσω πλευρά του πολυτελούς οικήματος. Πλησίασε με προσοχή στο πιο σκοτεινό σημείο, για να μη γίνει αντιληπτός, και κοίταξε μέσα από ένα μικρό παράθυρο απέναντί του. Αυτό που αντίκρισε τον κεραυνοβόλησε. Μέσα στη βίλα του προέδρου, του ανθρώπου δηλαδή που πρωτοστάτησε στην κατάργηση της κατανάλωσης μπύρας, βρίσκονταν καμιά εικοσαριά άνθρωποι, που χόρευαν στους ήχους μοντέρνας μουσικής, κρατώντας στα χέρια τους μπουκάλια με μπύρα.

    Δεν πίστευε στα μάτια του, δεν τολμούσε να φανταστεί ότι κυβερνούνταν από τόσο απάνθρωπα, από τόσο εγωπαθή και ανάλγητα όντα. Τη χαριστική βολή την πήρε λίγη ώρα αργότερα, όταν ο ίδιος ο πρόεδρος, τη στιγμή που σταμάτησε για λίγο η μουσική,  σήκωσε ψηλά το μπουκάλι του και φώναξε, χαμογελώντας ειρωνικά: ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΩΝ ΚΟΡΟΙΔΩΝ!

ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ (συλλογή διηγημάτων)

 Χριστίνα Κανελλάκου

Στέλιο, καλημέρα!

Χθες διάβασα το βιβλίο σου "μονορούφι" (άργησα,το ξέρω)και θέλω να σε συγχαρώ πάλι .Ηταν πολύ ωραίο και χαιρόσουν να το διαβάζεις.

Περιμένουμε το επόμενο 

16 ώρ.

• 16 ώρες πριν

Ενεργός

Ο ΥΔΡΟΧΟΟΣ

 

Άφησε το βλέμμα από τα μεγάλα, τσακίρικα μάτια του να πλανηθεί έξω από το παράθυρο και, αυτό που αντίκρισε, του θύμισε περισσότερο σεληνιακό τοπίο παρά κήπο. Εκεί που παλιά βρισκόταν ένα ολάνθιστο περιβόλι, στη θέση του τώρα απλωνόταν ένα τραχύς και ξερός χώρος. Και πώς να μην ήταν, όταν η ανομβρία μάστιζε όλη τη χώρα; Την τελευταία φορά που θυμόταν να έχει βρέξει, πήγαινε στην έκτη δημοτικού, και τώρα, δυο ολόκληρα χρόνια μετά, είχε σχεδόν ξεχάσει τι σήμαινε βροχερός καιρός και πως ήταν να πέφτουν οι ζωογόνες σταγόνες της βροχής. Εξαιτίας αυτής της κατάστασης, η παροχή νερού από τις εγκαταστάσεις ύδρευσης είχε σταματήσει εδώ και πάνω από ένα χρόνο. Πού να έβρισκαν λοιπόν νερό για να ποτίσουν; Πώς να συντηρούσαν τα φυτά και τα λουλούδια τους; Εδώ, μόλις και μετά βίας κατάφερναν να πιουν και να πλυθούν, αφού το νερό που τους αναλογούσε ήταν απελπιστικά λίγο. Η υδροφόρα της Αρμοστείας περνούσε δυο φορές την ημέρα, προμηθεύοντάς τους με μια αυστηρά καθορισμένη ποσότητα, η οποία δυστυχώς δεν επαρκούσε για την κάλυψη των αναγκών τους. Τώρα το πώς η μητέρα του, η ηρωίδα εκείνη γυναίκα, κατάφερνε κάτω από αυτές τις συνθήκες να διατηρεί το σπίτι, τα πιατικά και τα ρούχα τους καθαρά, αυτό κανένας δεν μπορούσε να το εξηγήσει.