Τελικά, σε αυτή τη ζωή, τίποτα δεν αποκλείεται και όλα πρέπει να τα περιμένουμε, όπως για παράδειγμα το γεγονός ότι έγινα φίλος με έναν παππά, κάτι που ποτέ δεν το φανταζόμουν! Είχα πάει σε κάτι βαφτίσια και περίμενα απ' έξω (όπως δηλαδή κάνω πάντα) να τελειώσει η τελετή! Καθόμουν σε ένα παγκάκι, ακριβώς δίπλα στο παρκάκι στο πλάι της εκκλησίας! Βλέπω λοιπόν τον παππά να βγαίνει πρώτος έξω, να πλησιάζει εκεί που καθόμουν, και να μου λέει: ''Κύριος, από εδώ έλα''. "Εδώ θα γίνει το πάρτυ;" τον ρωτώ εγώ χαριτολογώντας, κι εκείνος μου απαντά, κάνοντας μια χορευτική φιγούρα: "Ναι, θα χορέψουμε και τσάμικο''.
Τον συμπάθησα αμέσως, γιατί κατάλαβα ότι διέθετε την αίσθηση του χιούμορ. Λίγο αργότερα, κρατώντας την εγγονή μου απο το χέρι, τον ξανασυναντώ. ''Πας βόλτα τον παππού σου;'' ρωτά γελώντας την μικρούλα. Εκείνη δεν απάντησε, αλλά άπλωσε τα χέρια της και είπε, απευθυνόμενη σε μένα: ''Παππού, μπορώ να πετάξω''.
'Αλλο που δεν ήθελα εγώ, που μου δινόταν η ευκαιρία να ανοίξω διάλογο με τον ρασοφόρο. ''Θαύμα, θαύμα'', λέω γελώντας και κοιτάζοντάς τον στα μάτια. Γελάει κι εκείνος και αμέσως μετά τον ρωτώ: ''Πιστεύεις στα θαύματα;''
''Ασφαλώς'', μου απαντά. ''Έχουν δει εμένα τα μάτια μου εδώ μέσα''.
''Θαύμα είναι επιστήμη'', του αντιλέγω εγώ.
''Ναι, δεν διαφωνώ'', μου λέει, ''αλλά ο γιατρός, πριν μπει στο χειρουργείο, κάνει το σταυρό του, και μετά βγαίνει έξω με το χέρι απλωμένο για το φακελάκι''.
''Ούτε εγώ διαφωνώ με αυτό που λες'', του λέω εγώ με τη σειρά μου. ''Το ίδιο όμως δεν κάνουν και οι ανθρωποι του θεού;''
''Άστα να πάνε'', μου απαντά. ''Οι περισσότεροι από τους συναδέλφους μου, μόνο για το χρήμα ζουν. Τι να σου λέω; Έκανα τριάντα χρόνια μέσα στην αρχιεπισκοπή, και τους σιχάθηκα όλους".
Γέλασα και του είπα, καθώς έμπαινε στο αυτοκίνητό, για να φύγει: "Χάρηκα που σε γνώρισα''.
''Κι εγώ χάρηκα'', μου είπε, και είμαι βέβαιος ότι το εννοούσε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου