Σελίδες

Δευτέρα 20 Ιανουαρίου 2014

ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΕΠΙΔΡΑΣΤΙΚΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ

    Υπάρχουν κάποια γεγονότα, σημαντικά ή ασήμαντα δεν έχει και τόση σημασία, στη ζωή μας, που έρχονται απρόσμενα ή τυχαία και τα οποία την ανατρέπουν. Το λέω αυτό με την έννοια ότι μπορεί, εντελώς ξαφνικά, κάποια από αυτά να μας αλλάζουν ιδέες, μυαλά ή κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο, και να μας υποχρεώνουν να αναθεωρούμε ιδεολογίες και πιστεύω, που μας είχαν εμφυτεύσει με το έτσι θέλω στον εγκέφαλό μας, και να μας αναγκάζουν να αρχίζουμε να βλέπουμε τη ζωή και τα πράγματα με μια διαφορετική οπτική. Δεν αναφέρομαι σε θανάτους, ατυχήματα, ασθένειες, κ.λ.π., γεγονότα δηλαδή που μας σημαδεύουν ψυχικά, αλλά σε κάποια άλλα, ανώδυνα ή και όχι, μα άκρως επιδραστικά. Έχουν υπάρξει και στη δική μου ζωή τέτοιου είδους γεγονότα, είτε ηθελημένα, είτε αθέλητα, και δεν μπορώ να μην τα μνημονεύσω. Το πρώτο συνέβη όταν βρισκόμουν στην ηλικία των δεκαεπτά ετών και το έχω περιγράψει σε παλαιότερο άρθρο μου, το οποίο έχει δημοσιευτεί και στο βιβλίο ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΠΙΣΤΗ, και αφορά στον κλονισμό που υπέστην από την ξεδιάντροπη εμφάνιση του δεσπότη με τη ΜΕΡΣΕΝΤΕΣ, και το οποίο αποτέλεσε την αφορμή να αμφισβητήσω για πρώτη φορά στη ζωή μου τη θρησκεία. Το δεύτερο γεγονός που με σημάδεψε ήταν το περιστατικό με τον πυροβολισμό εναντίον μου από τα όργανα της χούντας, την ημέρα του Πολυτεχνείου, στα είκοσι έξι μου, και το οποίο με ταρακούνησε ιδεολογικά και με ανάγκασε να συνειδητοποιήσω τι σημαίνει ολοκληρωτισμός. Το τρίτο γεγονός ήταν η ανάγνωση της βιογραφίας ενός από τους Γάλλους Διαφωτιστές, του Ντιντερό, στα τριάντα μου, και η οποία με έκανε να κατασταλάξω οριστικά στις αθεϊστικές μου απόψεις. Το τέταρτο και τελευταίο γεγονός το οποίο, εκτός από τη δική μου ζωή, σημάδεψε τη ζωή όλων μας, είναι η οικονομική κρίση διαρκείας, που συνεχίζει να μας βασανίζει! Αυτό μου έμαθε ακόμα περισσότερα. Με δίδαξε πως στη ζωή τίποτα δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο, κι επίσης με ανάγκασε να μάθω καλύτερα τους κατοίκους (εξουσιαστές και εξουσιαζόμενους) αυτής της  παράξενης χώρας που, παραδόξως, λέγεται Ελλάδα!
    Έκτοτε, μελετώντας ανελλιπώς όλους τους μεγάλους της διανόησης (Νίτσε, Επίκουρο, Ράσελ, Λιαντίνη, Ασίμοφ, Όργουελ, κ.λ.π.), κατέληξα στο συμπέρασμα ότι, ο μόνος δρόμος για να φτάσει ο άνθρωπος στην ολοκλήρωση, είναι ο ορθολογισμός και η αποτίναξη από μέσα του κάθε είδους δόγματος. Η ζωή, είτε αυτό μας αρέσει είτε όχι, είναι μία και δεν υπάρχει λόγος να ζούμε με ψευδαισθήσεις, ούτε να επιτρέπουμε στον κάθε τσαρλατάνο να μας πουλάει παραμύθια και να εκμεταλλεύεται το φόβο μας για το θάνατο! Αν συνειδητοποιήσουμε ότι, το μόνο που πρέπει να κάνουμε, είναι να ζούμε την κάθε μέρα με λαχτάρα, με ιδανικά και με φρόνηση, αλλά και με περιφρόνηση για το τι πρόκειται να μας συμβεί στο μέλλον, τότε θα έχουμε ίσως αγγίξει αυτό για το οποίο έτυχε να γεννηθούμε! Επιπροσθέτως, δεν θα ήταν άστοχο να αναθεωρήσουμε τις απόψεις μας για το σαθρό πολιτικό μας σύστημα και να πάψουμε να του δίνουμε δύναμη!

Δεν υπάρχουν σχόλια: