Σελίδες

Τρίτη 21 Φεβρουαρίου 2012

ΟΙ ΔΙΑΡΡΗΚΤΕΣ


Απόσπασμα από το τελευταίο, αστυνομικό μυθιστόρημά μου: 

   Ταξίδεψαν βράδυ. Είχαν περάσει μόλις δυο μέρες από τον άδικο χαμό του μονάκριβου παιδιού τους και δεν άντεξαν να μείνουν άλλο στην Αθήνα. Το διαμέρισμα τους έπνιγε, η γειτονιά τους απόδιωχνε. Η πόλη ολόκληρη τους φαινόταν εχθρική. Αποστρέφονταν τα πάντα. Δεν ήθελαν να βλέπουν τίποτα και κανέναν. Ένιωθαν να ασφυκτιούν, να πνίγονται σαν τα ποντίκια. Αναζήτησαν έναν τρόπο, ώστε να μπορέσουν να ανασάνουν. Κατέβαλαν μεγάλη προσπάθεια να αντέξουν εκείνο το οδυνηρό πλήγμα και έψαξαν να βρουν μια διέξοδο από τη μεγάλη στενοχώρια τους. Η ιδέα ήταν του Μπάζα. «Πάμε να μείνουμε λίγες μέρες στο Πόρτο Χέλι;» πρότεινε στη γυναίκα του, λίγη ώρα πριν το δείπνο.
    Η Μαρία δέχτηκε χωρίς δεύτερη σκέψη. Το μόνο που επιθυμούσε ήταν να βρεθεί μακριά από όλα όσα της θύμιζαν τον κανακάρη της. Δεν ήθελε να βλέπει τίποτα από τα δικά του πράγματα και μια απόδραση στο εξοχικό ήταν η καλύτερη λύση, αφού το σπίτι στην Πελοπόννησο ο άτυχος γιος τους δεν είχε προλάβει να το επισκεφτεί. Το είχε στο πρόγραμμά του για το επόμενο Σαββατοκύριακο, αλλά δεν πρόλαβε να το πραγματοποιήσει. Η μοίρα βλέπεις είχε άλλα σχέδια για εκείνον. Μια στιγμιαία απροσεξία, τον έστειλε στα θυμαράκια. Ένα λάθος στην οδήγηση του αυτοκινήτου του, του στέρησε τη δυνατότητα να απολαύσει μιαν ανέμελη και χλιδάτη ζωή και γέμισε με μιαν ανείπωτη θλίψη τις καρδιές των άτυχων γονιών του.
    Εκείνη που δεν μπορούσε να το χωνέψει ήταν η Μαρία. Της φαινόταν απίστευτο αυτό που είχε συμβεί. Ζώντας με την πεποίθηση ότι τίποτα δεν μπορούσε να τους χαλάσει την όμορφη ζωή που ανοιγόταν σαν ευωδιαστό λουλούδι διάπλατα μπροστά τους και να καταστρέψει τις ευοίωνες προοπτικές που διαφαίνονταν, έπεσε από τα σύννεφα μόλις έμαθε το τραγικό νέο. Θεωρώντας ότι είχαν την ευλογία του Θεού, πίστευε ότι το Σύμπαν συνεργαζόταν αρμονικά με τις επουράνιες δυνάμεις για να τους προσφέρει όλη την ευτυχία που επιζητεί ο άνθρωπος σε αυτήν την πρόσκαιρη ζωή του. Έτσι, η προσγείωσή της στην τραγική πραγματικότητα ήταν ανώμαλη και ιδιαίτερα επώδυνη. 

Δεν υπάρχουν σχόλια: