Η ΕΛΛΑΔΑ ΚΙ ΕΓΩ

    Διάγω αισίως την έβδομη δεκαετία της ζωής μου και, η σχέση μου με τη χώρα στην οποία γεννήθηκα, παραμένει μάλλον αδιευκρίνιστη. Ομολογώ ανερυθρίαστα ότι πρόκειται για μια σχέση λατρείας και μίσους. Κατά τη διάρκεια όλης αυτής της ζωής, εκτός από μερικά ολιγοήμερα ταξίδια σε κάποιες ευρωπαϊκές χώρες, δεν έχω ζήσει αλλού. Εδώ πήγα σχολείο, εδώ στρατεύτηκα, εδώ είδα δικτατορίες, πτώσεις βασιλέων και μεταπολιτεύσεις,  εδώ υπέστην πλύση εγκεφάλου από τα παραμύθια του θρησκευτικού και πολιτικού κατεστημένου, εδώ παντρεύτηκα κι έκανα οικογένεια, κι εδώ τελικά συνταξιοδοτήθηκα. Το παράξενο είναι ότι, από τη μια νιώθω ευγνώμων που γεννήθηκα στην Ελλάδα, από την άλλη όμως αισθάνομαι άσχημα με όλα αυτά που συμβαίνουν γύρω μου και δεν είναι λίγες οι φορές που σκέφτηκα ότι θα ήταν καλύτερα να είχα γεννηθεί κάπου αλλού, εννοείται βέβαια σε μια πολιτισμένη χώρα και όχι κάπου τριτοκοσμικά. Αν ισχυριζόμουν ότι δεν αγαπώ τη χώρα μου, θα ήταν ένα μεγάλο ψέμα. Άλλωστε, αυτό μπορώ να το αποδείξω, αφού ακόμα και βιβλίο έχω γράψει για τον αρχαίο πολιτισμό μας με τίτλο ''Ο ΧΡΥΣΕΛΕΦΑΝΤΙΝΟΣ ΔΙΑΣ'', το οποίο πρόκειται σύντομα να εκδοθεί και να κυκλοφορήσει  (Έχει ήδη εκδοθεί από τις εκδόσεις Μ. Βερέττας).

  Θιγμένος λοιπόν στο έπακρο από τους ανθρώπους που θέλουν να λέγονται Έλληνες (πολιτικούς, συνδικαλιστές, ρασοφόρους, καιροσκόπους, απατεώνες, κ.λ.π.), είναι φυσικό να νιώθω άσχημα για την τύχη μου που με προόρισε για κάτοικο αυτής της χώρας. Είμαι βέβαιος ότι αν είχα γεννηθεί σε κάποια άλλη ευρωπαϊκή χώρα, θα ζούσα καλύτερα, όχι τόσο από οικονομικής, όσο από πολιτισμικής και πολιτιστικής άποψης, και θα έδρεπα τους καρπούς των πνευματικών κόπων και προσπαθειών μου. Θλίβομαι όταν βλέπω ότι, η χώρα που γέννησε τον πολιτισμό, έχει ξεπέσει τόσο πολύ ηθικά, πολιτικά, κοινωνικά και πολιτιστικά. Τα όσα συμβαίνουν σήμερα, αποτελούν την αδιάσειστη απόδειξη ότι η ελληνική κοινωνία έχει διαβρωθεί, με την αμέριστη συμπαράσταση βέβαια των πολιτικών και του σιναφιού τους, οι οποίοι είναι και οι πρωτεργάτες όλης αυτής της παρακμής. Το θετικό είναι ότι γίνεται προσπάθεια από μια μεγάλη μερίδα ανθρώπων για επαναφορά μας στον πολιτισμό και τον ορθολογισμό, δεν ξέρω όμως αν εγώ και οι συνομήλικοί μου θα προλάβουμε να ζήσουμε την υλοποίησή του. Επικροτώ αυτήν την προσπάθεια και συγχαίρω αυτούς τους συμπολίτες μας που δεν φείδονται χρόνου, φαιάς ουσίας, κόπου και εξόδων για την ολοκλήρωση αυτού του ιερού σκοπού. Εύχομαι να βρουν τη δύναμη και να συνεχίσουν να πολεμούν το σκοταδισμό, την ανυποληψία και την αναξιοκρατία. Η δική μου συμμετοχή σε αυτό το κοινωνικό και πολιτιστικό γίγνεσθαι είναι μικρή, ασήμαντη θα έλεγα, αυτό όμως δεν έχει σημασία. Έχω εμπιστοσύνη στη νέα γενιά και πιστεύω ότι θα κατορθώσει να επιφέρει την πολυπόθητη αλλαγή. Διαθέτει και τη δύναμη και τη βούληση για να αλλάξει αυτά που δεν μπορέσαμε εμείς. Αρκεί να το πιστέψει και να μην παρασύρεται από τις σειρήνες της παραπληροφόρησης.