Ο ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΡΟΜΒΟΣ

Ένα μικρό, χαρακτηριστικό απόσπασμα από το νέο μου βιβλίο.

    Τελικά υπάρχουν και σήμερα άστεγοι, συλλογίστηκε ο Λεό, κι ας διατείνονται οι κρατούντες ότι έχουν εξαλειφθεί. Οι ταλαίπωροι, τρέχουν από ερείπιο σε ερείπιο, για να μη μείνουν στο δρόμο και τους εξοντώσουν κάποιοι φανατικοί, αλλά όπως φαίνεται ούτε εκεί μπορούν να βρουν ησυχία. Αντί το κράτος να ενδιαφερθεί να τους λύσει το πρόβλημα, τους κυνηγάει. Αντί να βρει τρόπο να τους στεγάσει και να τους σιτίσει, τους στέλνει για λίγο στη φυλακή και από κει πάλι στο δρόμο, όπου εκεί είναι βέβαιο ότι θα  εξοντωθούν σε κάποια συμπλοκή. Ένας εύκολος και ανέξοδος, αλλά συνάμα και αποτρόπαιος τρόπος, για την εξαφάνιση ενός κοινωνικού φαινομένου που θεωρούν ότι αμαυρώνει την εικόνα της δήθεν πολιτισμένης δυτικής κοινωνίας τους. Αντί λοιπόν να διαθέτουν τη στοιχειώδη ευαισθησία για να λύσουν ένα πραγματικά ανθρώπινο   πρόβλημα, κάνουν ό, τι είναι δυνατόν για να εξαφανίσουν, όχι τα αίτια του προβλήματος, αλλά τα ανυπεράσπιστα θύματά του. 

 

ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ''ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΡΟΜΒΟΣ''

 Το βιβλίο μου ''ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΡΟΜΒΟΣ’’, αναφέρεται στην ιστορία μιας μελλοντικής ευρωπαϊκής κοινωνίας, που κυβερνάται από ένα σκληρό, απολυταρχικό καθεστώς, το οποίο έχει επιβάλλει ένα κοινωνικό σύστημα, σύμφωνα με το οποίο οι πολίτες έχουν χωριστεί σε τέσσερα δόγματα και υποχρεούνται να επιδεικνύουν με κάποιο σύμβολο επάνω στα ρούχα τους το δόγμα στο οποίο ανήκουν. Ο λόγος αυτής της υποχρέωσης είναι σκόπιμος και καθαρά πρακτικός. Σύμφωνα με τους κανόνες του δογματισμού, οποιοσδήποτε ανήκει σε διαφορετικό δόγμα από τον άλλον, έχει το νόμιμο δικαίωμα να τον δείρει, ακόμα και να τον σκοτώσει, αρκεί η πράξη του αυτή να γίνει με τα χέρια και σε ανοιχτό, δημόσιο χώρο. Η απάνθρωπη, η παράλογη αυτή πρακτική, αμφισβητείται από τον ήρωα της ιστορίας μας, ο οποίος αρχίζει έναν ανελέητο, έναν δύσκολο

Ο ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΡΟΜΒΟΣ

 Στην επόμενη γωνία του δρόμου, τρεις άντρες ξυλοκοπούσαν άγρια δυο γυναίκες. Ο Λεό έκανε νόημα στον πιλότο να περιμένει, κι έτρεξε προς το μέρος της συμπλοκής. Για εκείνον ήταν αδιανόητο, ακόμα και με τα δεδομένα του δογματισμού, τρία άτομα να δέρνουν αλύπητα δυο ανυπεράσπιστες γυναίκες. Πλησιάζοντας βέβαια κοντά, διαπίστωσε ότι δεν συνέβαινε ακριβώς αυτό που νόμιζε. Η μία από τις δύο κοπέλες αποδειχνόταν σκληρό καρύδι για τους νταήδες εκείνους. Με κινήσεις που μαρτυρούσαν ότι είχε γνώση πολεμικών τεχνών, τους είχε σακατέψει στο ξύλο. Η άλλη όμως αδυνατούσε να αντιδράσει δυναμικά και περιοριζόταν σε μια χαλαρή άμυνα, εισπράττοντας όμως αρκετές ξυλιές.

    Η εμφάνιση του Λεό, τους ξάφνιασε όλους. Αντικρίζοντας έναν ξένο χωρίς εμβλήματα, δεν ήξεραν τι να υποθέσουν. Μόνον όταν εκείνος ξεμονάχιασε έναν από τους τρεις παλικαράδες και άρχισε να τον ξυλοφορτώνει, κατάλαβαν το ρόλο του. Δυο λεπτά αργότερα η μάχη είχε τελειώσει. Οι τρεις Πρωτοποριακοί με το καφέ τετράγωνο στο στήθος τους, βλέποντας ότι οι συσχετισμοί είχαν αλλάξει δραματικά, κι ότι το αποτέλεσμα  της συμπλοκής θα ήταν δυσμενές και ατιμωτικό για εκείνους, το έβαλαν στα πόδια.