ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

ΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ 20/12/2013.

Για να μην ξεχνιόμαστε και για να μην αμφιβάλλουμε για το ποιοι μας εξουσιάζουν!

  Συνάντηση με αντιπροσωπεία της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους, είχε σήμερα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας.

Το αντικείμενο της συνάντησης ήταν θέματα που ενδιαφέρουν την Αθωνική Πολιτεία. Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ, «υπογραμμίστηκε η αναγνώριση της ιδιαίτερης θρησκευτικής, ιστορικής και πολιτισμικής σημασίας του Αγίου Όρους και ο αυτονόητος σεβασμός του Καταστατικού Χάρτη λειτουργίας του, στο πλαίσιο της συνταγματικής νομιμότητας, από μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και η στήριξη κάθε προσπάθειας ανάδειξης της υπερχιλιόχρονης προσφοράς του Αγίου Όρους >>.

Προβλέπω αίσιο τέλος στο ''ειδύλλιο''. Έτσι έχουν τα πράγματα στην Ελλάδα. Αν δεν συμπλεύσεις με τους ρασοφόρους, εξουσία δεν βλέπεις. Όσο για την ''υπερχιλιόχρονη προσφορά'', ας την πουν και σε μας τους αδαείς, για να τη μάθουμε επιτέλους!

Κοινοποίηση

ΜΝΗΜΟΛΟΓΙΟ

 Ένας μικρός κατάλογος, συγγενών, γνωστών και φίλων, που δεν πρόλαβαν να μεγαλώσουν:

1) Αλέκος Παπαγεωργίου ετών 40.

2) Ντίνος Διαπούλης ετών 41.

3) Αλέκος Καρποδίνης ετών 43.

4) Στέλιος Ηλιάκος ετών 46.

5) Φωτεινή Ηλιάκουν ετών 53.

6) Τάκης Μαργέλης ετών 53.

7) Κώστας Αντίοχος ετών 54.

8) Παναγιώτης Αρώνης ετών 60.

Ο ΝΑΥΤΗΣ

 Ναύτης του εμπορικού ναυτικού, κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού, έβριζε συνέχεια όλους τους αγίους. Ο καπετάνιος νευρίασε και του είπε ότι αν δεν σταματούσε να βρίζει τους αγίους, θα τον κατέβαζε στο επόμενο λιμάνι. Αυτός τότε σταμάτησε και μετά από λίγο εμφανίστηκε φορώντας ένα καπέλο. Αργότερα άρχισε πάλι να βρίζει, αλλά αυτή τη φορά έβριζε το καπέλο του: "Γαμώ το καπέλο μου'', έλεγε και ξανάλεγε. Ο καπετάνιος απόρησε και, όταν ο ναύτης το έβγαλε στην τραπεζαρία, του το άρπαξε και άρχισε να το ερευνά. Όταν, γυρίζοντάς το ανάποδα, είδε ότι το εσωτερικό του ήταν γεμάτο με χάρτινες εικόνες αγίων, τότε κατάλαβε γιατί ο τύπος εκείνος έβριζε συνέχεια το καπέλο του!

23Rania Stasinou, Panagiotis Mitropoulos και 21 ακόμη

2 σχόλια

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση

Ο ΡΙΚΟ, Ο ΛΙΚΟ ΚΑΙ Ο ΤΙΚΟ

Ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο που γράφω τώρα!

     Το ευφυές εκείνο μηχανικό κατασκεύασμα, άρχισε να περπατά στα δρομάκια, αδιαφορώντας για ό, τι έβλεπε μπροστά του. Η πόλη ήταν όμορφη, αλλά αυτό λίγο τον ενδιέφερε. Ο νους του ταξίδευε στα τελευταία γεγονότα στη Μέση Ανατολή. Σκεφτόταν ότι, τα μυαλά, που είχαν στο παρελθόν πλάσει θεούς, πρέπει να ήταν πολύ αρρωστημένα. Ένας υγιής εγκέφαλος, δεν θα έπλαθε όντα, τα οποία μισούν, βασανίζουν και ωθούν στην αλληλοεξόντωση τα υποτιθέμενα δημιουργήματά τους! Σκεφτόταν επίσης ότι, όσοι άνθρωποι συνέχιζαν ακόμα και σήμερα να πιστεύουν στην ύπαρξη αυτών των όντων,  πρέπει να ήταν πολύ ανόητοι!

    

Ο ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΡΟΜΒΟΣ

     Τελικά υπάρχουν και σήμερα άστεγοι, συλλογίστηκε ο Λεό, κι ας διατείνονται οι κρατούντες ότι έχουν εξαλειφθεί. Οι ταλαίπωροι, τρέχουν από ερείπιο σε ερείπιο, για να μη μείνουν στο δρόμο και τους εξοντώσουν κάποιοι φανατικοί, αλλά όπως φαίνεται ούτε εκεί μπορούν να βρουν ησυχία. Αντί το κράτος να ενδιαφερθεί να τους λύσει το πρόβλημα, τους κυνηγάει. Αντί να βρει τρόπο να τους στεγάσει και να τους σιτίσει, τους στέλνει για λίγο στη φυλακή και από κει πάλι στο δρόμο, όπου εκεί είναι βέβαιο ότι θα  εξοντωθούν σε κάποια συμπλοκή. Ένας εύκολος και ανέξοδος, αλλά συνάμα και αποτρόπαιος τρόπος, για την εξαφάνιση ενός κοινωνικού φαινομένου που θεωρούν ότι αμαυρώνει την εικόνα της δήθεν πολιτισμένης δυτικής κοινωνίας τους. Αντί λοιπόν να διαθέτουν τη στοιχειώδη ευαισθησία για να λύσουν ένα πραγματικά ανθρώπινο   πρόβλημα, κάνουν ό, τι είναι δυνατόν για να εξαφανίσουν, όχι τα αίτια του προβλήματος, αλλά τα ανυπεράσπιστα θύματά του. 

   

WAR PIGS

Μια συλλογή διηγημάτων Ε.Φ. και όχι μόνον, που θα σας κόψει την ανάσα, αρκεί να βρεθεί ο οξυδερκής εκδότης που θα τολμήσει να εκδόσει αυτό το πρωτοποριακό βιβλίο!

                            ΣΤΕΛΙΟΣ ΑΡΩΝΗΣ  

 

                                                     WAR  PIGS

 

               ΣΥΛΛΟΓΗ ΔΙΗΓΗΜΑΤΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ

     

1.    ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ  ΠΟΛΕΜΟΥ                                           σελ.  2

2.    Ο  ΕΦΙΑΛΤΗΣ                                                               ‘’   11

3.    ΜΙΛΤΟΣ Ο ΤΑΡΙΦΑΣ                                                    ‘’   15

4.    Ο  ΔΕΣΠΟΤΗΣ                                                                ‘’   22

5.    Ο  ΒΕΤΕΡΑΝΟΣ                                                              ‘’   25

6.    ΠΡΟΧΩΡΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΥΝΘΗΜΑ                                  ‘’   34

7.    Ο  ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΑΣ                                                          ‘’   38

8.    ΜΗΔΕΝΑ ΠΡΟ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΜΑΚΑΡΙΖΕ                        ‘’  46

9.    ΡΕΝΕΑΜ  325                                                                  ‘’  55

10.   ΥΔΡΟΧΟΟΣ                                                                     ‘’   73

11.   Ο  ΥΠΕΡΑΙΩΝΟΒΙΟΣ                                                       ‘’   84

12.   Ο  ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ                                                             ‘’    89

13.  Η ΘΕΩΝΗ, Ο ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΞΩΓΗΙΝΟΙ                     ‘’    91

14.  ΖΥΘΟΥΠΟΛΗ: Η ΠΟΛΗ ΤΗΣ ΟΥΤΟΠΙΑΣ                   

15.   ΣΤΟ ΠΤΩΧΟΚΟΜΕΙΟ                                               

16.  ΓΚΟΥΑΛΑΓΚ                               17.   Η ΦΥΛΗ ΤΩΝ ΗΛΙΘΙΩΝ

18.  ΣΤΟ ΑΠΟΤΕΦΡΩΤΗΡΙΟ             19.  ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΤΩΜΑΤΟΦΥΛΑΚΕΣ

20. Ο ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΣ ΠΡΟΞΕΝΗΤΗΣ   21.  ΑΟΡΑΤΟΣ

       

ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ

     O Ντέρης, εκείνο το πρωί της Κυριακής του έτους 2053, ξύπνησε από τους ήχους μουσικής! Αρχικά δεν μπόρεσε να καταλάβει τι ακριβώς συνέβαινε! Κοίταξε το ρολόι του τοίχου και είδε ότι η ώρα ήταν οκτώ! Παραξενεύτηκε! Επί σαράντα ολόκληρα χρόνια, από την ημέρα που είχε γεννηθεί, κάθε Κυριακή πρωί ξυπνούσε από τους ήχους της καμπάνας και από τις ανιαρές ψαλμωδίες της γειτονικής εκκλησίας, αλλά τώρα τον ξύπνησε η δυνατή μουσική που ακουγόταν από το κέντρο της μικρής τους πόλης!

    Σηκώθηκε από το κρεβάτι του, πλύθηκε, ντύθηκε και, χωρίς να βάλει κάτι στο στόμα του, βγήκε έξω κι έτρεξε προς την πλατεία! Αυτό που είδε τον εντυπωσίασε! Οι περισσότεροι κάτοικοι του οικισμού είχαν συγκεντρωθεί εκεί και χόρευαν στους ξέφρενους ρυθμούς της μοντέρνας μουσικής, που ξεχυνόταν από τα μεγάφωνα! Αναζήτησε με το βλέμμα του μήπως δει κάποιον γνωστό του και, όταν είδε την Μανταλένα, την όμορφη γειτόνισσά του, έτρεξε προς το μέρος της!

    ''Καλημέρα, Μανταλένα'', της είπε με δυνατή φωνή, για να τον ακούσει. ''Μπορείς να μου πεις τι γίνεται; Προς τι όλο αυτό το πανηγύρι;''

    ''Καλά, δεν τα έμαθες; Θρησκείες τέλος! Μας τελείωσαν οριστικά! Με απόφαση του παγκόσμιου συμβουλίου, καταργούνται από σήμερα όλες οι θρησκευτικές τελετουργίες σε όλα τα κράτη της Γης!''

    ''Τι μου λες; Και το δέχτηκαν αυτό οι πιστοί όλων των θρησκειών;''

    ''Δεν μπορούν να κάνουν κι αλλιώς. Απλώς όποιος επιθυμεί να συνεχίσει να εκκλησιάζεται, θα μπορεί να το κάνει μόνον πηγαίνοντας σε κάποιο μοναστήρι! Οι εκκλησίες θα μετατραπούν σε μουσεία!''

    ''Μα αυτό είναι θαυμάσιο!'' αναφώνησε ο Ντέρης. ''Επιτέλους θα απαλλαγούμε οριστικά από τον σκοταδισμό και θα επικρατήσει η λογική, η ειρήνη και η ομόνοια σε τούτον τον βασανισμένο πλανήτη!''

    ''Ας το ελπίσουμε'', είπε η Μανταλένα. ''Ας είναι αυτή η αρχή για την αναγέννηση της ανθρωπότητας!'' και τελείωσε τα λόγια της με μια κίνηση που ξάφνιασε Τον Ντέρη. Σταμάτησε να χορεύει και έπεσε στην αγκαλιά του, γεμίζοντάς τον με φιλιά!

Ο ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΡΟΜΒΟΣ

 Σηκώθηκε από τη θέση του και πήγε ξανά κοντά στην κονσόλα. Αφού χαμήλωσε πρώτα την ένταση του ήχου, στράφηκε προς το μέρος της. «Το ξέρω ότι σε παραξενεύει αυτή η στάση μου, αλλά θέλω να ξέρεις ότι υπάρχουν πολύ σοβαροί λόγοι που μου την υπαγορεύουν».

    Πλησίασε ξανά κοντά της και κάθισε γονατιστός μπροστά στα πόδια της. «Πιστεύω ότι ο δογματισμός είναι μια άθλια εφεύρεση των κυβερνώντων, για να μας ελέγχουν και να μας ποδηγετούν. Γνωρίζεις την αρχαία ρήση που λέει ‘’διαίρει και βασίλευε’’; Σε πληροφορώ λοιπόν ότι αυτό κάνουν με το να επιβάλλουν και να συντηρούν το δογματισμό».

    Ακούμπησε το κεφάλι του στα γόνατά της και αναστέναξε δυνατά: «Μας έχουν βάλει και σκοτωνόμαστε μεταξύ μας, κι εγώ, να σου πω την αλήθεια, είμαι κάτι παραπάνω από σίγουρος ότι εκείνοι μας παρακολουθούν κρυφογελώντας και τρίβοντας τα χέρια τους από ικανοποίηση. Νομίζω λοιπόν ότι είναι μεγάλο λάθος μας, να στεκόμαστε άπραγοι».

    Στο σημείο εκείνο ένιωσε το χέρι της Ρέας να του χαϊδεύει τα μαλλιά. Σήκωσε το κεφάλι του και την κοίταξε στα μάτια. Το λάγνο βλέμμα της του υποσχόταν πολλά, και όταν εκείνη έσκυψε προς το πρόσωπό του  δεν μπόρεσε να κρατηθεί άλλο. Την αγκάλιασε σφιχτά και κόλλησε τα χείλη του στα δικά της.

   

Ο ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΡΟΜΒΟΣ

Ένα ακόμα μικρό απόσπασμα από το ομώνυμο μυθιστόρημά μου!

     Νιώθοντας πλέον ασφαλής, τους αγνόησε και πήγε για φαγητό. Γευμάτισε στην κουζίνα μαζί με τον Άρη και τη Νία, κι ύστερα αποσύρθηκε στο δωμάτιό του. Ξάπλωσε στο κρεβάτι με τα ρούχα και δεν άργησε να τον πάρει ο ύπνος. Όταν βγήκε για να πάει στη Ρέα, είδε δυο οικιακούς βοηθούς, έναν σε χρυσοκίτρινο χρώμα και τον άλλο σε βαθύ  κόκκινο, να παραμονεύουν τις κινήσεις του. Τον παραξένεψε η παρουσία τους εκεί και η στάση που διατηρούσαν, προσπάθησε όμως να δείξει αδιαφορία και άρχισε να βαδίζει. Τα ρομπότ τον πήραν από πίσω. Τάχυνε το βήμα του και το ίδιο έκαναν κι εκείνα. Απόρησε με την ανεξήγητη συμπεριφορά τους, υπέθεσε όμως ότι τα είχε ενοχλήσει ο πράσινος ρόμβος που φάνταζε μπροστά στο στήθος του. Μια τρελή ιδέα πέρασε τότε από το μυαλό του και αμέσως άρχισε να τρέχει. Καθώς τα ρομπότ άρχισαν κι εκείνα να τρέχουν, διαπίστωσε έντρομος ότι η ιδέα του επιβεβαιωνόταν. Έβαλε κυριολεκτικά τα πόδια στην πλάτη, οι δυο ντενεκεδένιοι άνθρωποι όμως έτρεχαν γρηγορότερα. Πανικόβλητος πια και με την πεποίθηση ότι δύσκολα θα γλύτωνε από τα χέρια τους, άρχισε να μουσκεύει στον ιδρώτα. Κόντευε να φτάσει στο σπίτι της Ρέας, τα ρομπότ όμως τον πλησίαζαν απειλητικά. Λίγο πριν την είσοδο, ένιωσε τα πόδια του να κολλάνε στο έδαφος. Ο τρόμος του κυρίευσε την ψυχή. Πιστεύοντας ότι τίποτα πια δεν θα μπορούσε να τον σώσει, αισθάνθηκε μεγάλη θλίψη που θα χανόταν έτσι άδικα και πάνω στο άνθος της ηλικίας του. Τη στιγμή που οι διώκτες του άπλωσαν τα σιδερένια χέρια τους για να τον συνθλίψουν, πετάχτηκε πάνω έντρομος.

    Ανακάθισε στην άκρη του κρεβατιού του και ξεφύσηξε με ανακούφιση. «Διάολε, όνειρο ήταν», φώναξε σχεδόν, σκουπίζοντας με την παλάμη του το ιδρωμένο του μέτωπο. Έμεινε λίγο σ’ εκείνη τη στάση για να συνέλθει από τον εφιάλτη και μετά πήγε στο μπάνιο.

Ο ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΡΟΜΒΟΣ

 Ένα μικρό απόσπασμα από το ομώνυμο μυθιστόρημά μου:

    Λίγο πριν φτάσει μπροστά στην είσοδο της πολυκατοικίας, συναντήθηκε με έναν… οικιακό βοηθό, που κουβαλούσε μια σακούλα με σκουπίδια, και το απρόσμενο αυτό συναπάντημα τον έκανε να χαμογελάσει και να ξεχάσει τα προβλήματα που τον απασχολούσαν. Το ρομπότ πέρασε δίπλα του χωρίς  να ενδιαφερθεί για την ανθρώπινη παρουσία  και ο Λεό ένιωσε ένα παράξενο συναίσθημα αντικρίζοντας μια μηχανή που έμοιαζε με άνθρωπο να μη φοράει δογματικά σύμβολα.

    Χτύπησε το κουδούνι και, μόλις η Ρέα του άνοιξε, μπήκε μέσα στο ισόγειο και κατευθύνθηκε προς τον ανελκυστήρα. Καθώς πατούσε το κουμπί κλήσης, με την άκρη του ματιού του έπιασε μια χρυσοκίτρινη  φιγούρα να πλησιάζει κοντά του. Είχε τελειώσει τη δουλειά του και ήρθε και στάθηκε δίπλα του. Ο Λεό ένιωσε την ανάγκη να του απευθύνει το λόγο. Δεν γνώριζε αν τα ρομπότ ήταν προγραμματισμένα να συζητούν με ανθρώπους, δεν θα έχανε όμως τίποτα αν το δοκίμαζε. Το θεώρησε σαν μια καλή ευκαιρία να παίξει ένα μικρό παιχνίδι με ένα ανθρώπινο κατασκεύασμα που είχε δημιουργηθεί  να υπηρετεί τον άνθρωπο.

    «Εδώ μένεις;» το ρώτησε κοιτάζοντάς το διαπεραστικά.

    «Μάλιστα, κύριε», πήρε την απάντηση από μια τσιριχτή φωνή, κι ένιωσε θαυμασμό για τους κατασκευαστές του, που είχαν καταφέρει να φτιάξουν ένα τόσο άψογο μηχανικό κατασκεύασμα.

ΑΦΙΛΟΞΕΝΗ ΠΟΛΗ

 Απόσπασμα από το ομώνυμο βιβλίο μου!

    Η Αφροδίτη ντύθηκε, φόρεσε τη μάσκα της κι  ετοιμάστηκε να βγει! Για μια ακόμη φορά, το όνειρο της ελεύθερης, χωρίς αντιασφυξιογόνα μάσκα, κυκλοφορίας είχε γκρεμιστεί! Οι πέντε εκατομμύρια άνθρωποι της μεγαλούπολης θα ξεχύνονταν στους δρόμους, φορώντας εκείνη την αντιαισθητική και άβολη προσωπίδα! Η τελευταία φορά που εκείνη είχε βγει έξω χωρίς προσωπίδα ήταν πριν από δυο μήνες. Από τότε, το ενοχλητικό, αλλά απαραίτητο για την επιβίωση, εκείνο εξάρτημα τη συνόδευε σε όλες τις εξόδους της!

ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΘΙΣΜΟΣ

Ε, όταν είσαι μονίμως κλεισμένος στο σπίτι, και κάθεσαι συνεχώς μπροστά στον υπολογιστή, αυτά θα γράφεις! 

   ''Κύριε Φεισμπουκίδη, σας ζητά επειγόντως ο κος Τουιτεράς''.

''Πες του να περιμένει, γιατί μιλάω με τον κο Ινσταγκράμη''.

''Προηγουμένως σας ζήτησε και ο κος Ιστοσελίδης''.

''Θα τον πάρω μετά''.

''Στον κο Γκουγκλίδη, που περιμένει έξαλλος απέξω, τι να πώ;''

''Πες του, τα παράπονά του να τα κάνει στον κο Μαικροσοφτίδη! Έλεος πια με δαύτους! Χειρότεροι από τα παπαγαλάκια της τιβι έγιναν!''

Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ

     Η Αμφιτρίτη σηκώθηκε από το κρεβάτι, φόρεσε τη ρόμπα της και στάθηκε μπροστά στον πίνακα ελέγχου των συστημάτων ασφαλείας και των καμερών. Έριξε μια γρήγορη ματιά στην οθόνη και, βλέποντας ότι η κατάσταση ήταν ομαλή και ελεγχόμενη, πάτησε το κουμπί απελευθέρωσης των σιδερένιων κιγκλιδωμάτων πορτών και παραθύρων. Έπειτα, μπήκε στο μπάνιο για να κάνει όλες τις απαιτούμενες πρωινές ενέργειες υγιεινής, και επέστρεψε στην κρεβατοκάμαρα, για να ντυθεί και να πάει στο γραφείο. Όταν τελείωσε, έβαλε και στην τσέπη της ζακέτας της το αναισθητικό σπρέι, και αναχώρησε για τη δουλειά της. Βγήκε έξω, ασφάλισε καλά την εξώπορτα και κατευθύνθηκε προς το σταθμό του μετρό. Έστριψε στη γωνία για να βγει στον παράδρομο που συντόμευε τη διαδρομή και βρέθηκε μπροστά σε έναν μαντράχαλο, που προσπάθησε να της αρπάξει την τσάντα. Αρχικά ξαφνιάστηκε λιγάκι, αλλά γρήγορα ξαναβρήκε την ψυχραιμία της και, αφού έβαλε το δεξί της χέρι μέσα στην τσέπη της, έβγαλε το σπρέι και ψέκασε στο πρόσωπο τον επίδοξο ληστή της. Το αποτέλεσμα της δράσης του αναισθητικού ήταν άμεσο. Ο τύπος παραπάτησε λιγάκι και αμέσως μετά σωριάστηκε στο έδαφος.

    Η Αμφιτρίτη ξανάβαλε το σπρέι στην τσέπη της και συνέχισε το δρόμο της για το μετρό, αδιαφορώντας για την κατάσταση του άγνωστου άνδρα. Της έφτανε η πρωινή ψυχική οδύνη από την απόπειρα ληστείας εναντίον της, δεν είχε όρεξη να την παρατείνει. Πήγε στη δουλειά της, καλημέρισε τους συναδέλφους της, κάθισε στο γραφείο της, αλλά δεν ανέφερε σε κανέναν το δυσάρεστο περιστατικό που της είχε συμβεί. Το αποτέλεσμα της πράξης της να ψεκάσει τον ληστή, το έμαθε αργά το απόγευμα, που γύρισε στο σπίτι. Αφού έβγαλε πρώτα τα ρούχα της και φόρεσε μια ρόμπα, άνοιξε την τηλεόραση για να μάθει τα νέα της ημέρας. Και μόλις τότε πληροφορήθηκε ότι, ένας άγνωστος άνδρας, βρέθηκε νεκρός στο δρόμο που είχε συμβεί το πρωινό περιστατικό. Αιτία του θανάτου του, είπε ο τηλεπαρουσιαστής, ήταν η πτώση του και το χτύπημα του κεφαλιού του στην αιχμηρή γωνία της οικοδομής.

    Η Αμφιτρίτη συγκλονίστηκε. Δεν φανταζόταν ότι, η κίνηση αποφυγής ληστείας σε βάρος της, με τη χρήση του σπρέι της, θα είχε ένα τόσο τραγικό αποτέλεσμα. Έμεινε άναυδη, έκλεισε την τηλεόραση και σωριάστηκε στον καναπέ του σαλονιού. Έμεινε πολλή ώρα στην ίδια θέση, συντετριμμένη από αυτό αυτό που είχε μάθει και, χωρίς να βάλει μπουκιά στο στόμα της, έσυρε τα βήματά της στο υπνοδωμάτιο κι έπεσε για ύπνο. Στριφογύριζε με τις ώρες, αλλά πού να κοιμηθεί; Μόνον το πρωί την πήρε λίγο ο ύπνος. Όταν ξύπνησε, σηκώθηκε από το κρεβάτι με ένα σφίξιμο στο στήθος και με μια πληθώρα δυσάρεστων συναισθημάτων να πλημμυρίζουν τον ψυχικό της κόσμο. Κατευθύνθηκε στην κρεμάστρα που κρεμούσε τη ζακέτα της, έβγαλε το σπρέι από την τσέπη και, καθώς ένα δάκρυ κυλούσε στο όμορφο πρόσωπό της, το πέταξε στον κάδο των σκουπιδιών!   

ΑΝΤΙΓΗΡΑΝΣΗ

 Συμβουλές για αντιγήρανση από τους επιστήμονες:

1) Υγιεινή και με φειδώ διατροφή!

2) Σωματική άσκηση (περπάτημα, εκγύμναση, κ.λ.π.)!

3) Κοινωνικοποίηση (παρέα και πνευματικά παιχνίδια με φίλους)!

4) Συμμετοχή σε φιλανθρωπικές δραστηριότητες!

Συμφωνώ κάθετα με αυτές τις συμβουλές, εγώ όμως θα πρόσθετα μερικές ακόμα: Διάβασμα, ταξίδια και μουσική!

Άντε λοιπόν, ας τα κάνουμε όλα αυτά μήπως και, εμείς που σιτέψαμε λιγάκι, καταφέρουμε να τα εκατοστήσουμε!

Μου αρέσει!

Σχόλιο

Κοινοποίηση