ΟΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΙ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ

Ένας μοναχικός τύπος που περιφερόταν για μεγάλο χρονικό διάστημα μέσα στο χάος, βαρέθηκε τη μοναξιά και την αδράνεια και αποφάσισε να εργαστεί. Έτσι, σκέφτηκε να δημιουργήσει έναν κόσμο, το Σύμπαν, για να έχει κάτι να ''παίζει''. Όταν ολοκλήρωσε το έργο του, συνεπαρμένος από το τέλειο δημιούργημά του και νιώθοντας επιτακτικά την ανάγκη της επιβεβαίωσης, έπλασε και τον άνθρωπο. Έτσι, στο εξής, θα υπήρχαν έμβια όντα στο Σύμπαν, τα οποία θα τον λάτρευαν και θα τον εξυμνούσαν. Υπήρχε βέβαια και το ενδεχόμενο κάποιοι να αμφισβητήσουν το εμπνευσμένο έργο του και την παντοδυναμία του, και αυτό δεν μπορούσε να το ανεχτεί. Για το λόγο αυτό, έστειλε ένα περιστέρι να ''φωτίσει'' κάποιους εκλεκτούς, ώστε να δημιουργήσουν μια κάποιου είδους τυπολατρεία και να εγκαθιδρύσουν την βασιλεία του. Έτσι, οι ''χαρισματικοί'' εκείνοι άνθρωποι, μελέτησαν τις αρχαίες γραφές και έπλασαν μια χαριτωμένη ιστορία για κάποιον απόγονο του δημιουργού, ο οποίος αναστήθηκε από τους νεκρούς. Ισχυρίστηκαν επίσης ότι υπάρχει ζωή μετά τον θάνατο και ότι οι ψυχές πηγαίνουν σε δυο διαφορετικά μέρη, αναλόγως των πράξεών τους, και διέδωσαν αυτήν την ιστορία στα πέρατα της οικουμένης, καταφέρνοντας να την κάνουν πιστευτή σε ένα πολύ μεγάλο μέρος του πληθυσμού της Γης. Έκτοτε, η ιδέα ότι, όλα στο Σύμπαν, δημιουργήθηκαν εκ του μηδενός, από ένα ανώτερο ον, έχει γίνει πεποίθηση των περισσοτέρων, εδραιώνοντας την κοσμική εξουσία των αντιπροσώπων του και προσκομίζοντάς τους οφέλη αμύθητης αξίας!
Βέβαια στα ερωτήματα του τύπου, ''Ποιος δημιούργησε τον δημιουργό;'', ''Τι υπήρχε πριν φτιαχτεί ο κόσμος;'', ''Πού βρέθηκαν τα υλικά της κατασκευής του;'', ''Πώς συνουσιάζεται μια παρθένα με έναν κρίνο;'', καθώς και σε ένα σωρό ακόμα, η επίσημη εκκλησία αρνείται να απαντήσει και μας παραπέμπει στο ''πίστευε και μη ερεύνα''.