Ο ΧΡΥΣΕΛΕΦΑΝΤΙΝΟΣ ΔΙΑΣ - ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΟ ΧΩΡΟΧΡΟΝΟ

Ένα ακόμα μικρό σπόσπασμα από το ομώνυμο βιβλίο μου!

...«Θέλουμε πληροφορίες για το μουσείο των Δελφών», την πληροφόρησε ο Νεοκλής, χωρίς  να προβεί σε περισσότερες διευκρινίσεις.

    «Ωραία, λοιπόν», είπε, τοποθετώντας ταυτόχρονα τον πανδέκτη μπροστά της, στο ύψος του στήθους της. Τον έβαλε σε λειτουργία, πατώντας ένα μικρό κόκκινο κουμπί, κι αμέσως μετά μίλησε: «Μουσεία».

    Οι δυο νέοι από το παρελθόν έμειναν με το στόμα ανοιχτό. Μπροστά τους, σε απόσταση μικρότερη των δύο μέτρων, προβλήθηκε με τη μορφή ενός  τρισδιάστατου, αιωρούμενου ολογράμματος η πρόσοψη ενός κτιρίου που έμοιαζε με μουσείο, ενώ στην κάτω πλευρά του εμφανίστηκε με κεφαλαία γράμματα  η λεζάντα: ΔΩΣΤΕ ΟΝΟΜΑ ΜΟΥΣΕΙΟΥ.

    Η Ηρώ μίλησε ξανά: «Μουσείο Δελφών».

    Σχεδόν αμέσως το ολόγραμμα άλλαξε εικόνα και εμφάνισε την εξωτερική όψη του μουσείου των Δελφών, που στο κάτω μέρος του γραφόταν: ΘΕΛΕΤΕ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΕΚΘΕΜΑΤΑ Ή ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ;

    Η Ηρώ γύρισε προς το μέρος τους και τους έκανε νόημα με τα μάτια να μιλήσουν αυτοί. Ο Νεοκλής, φανερά εντυπωσιασμένος από αυτήν την τόσο προχωρημένη τεχνολογία, σκέφτηκε να ξεκινήσει με τα εκθέματα και, αν δεν  μάθαινε αυτό που ευελπιστούσε να μάθει, θα άλλαζε θέμα.

    «Εκθέματα», είπε μονολεκτικά.

    Το ολόγραμμα άλλαξε λεζάντα:  ΠΟΙΟ ΕΚΘΕΜΑ ΘΕΛΕΤΕ;

    «Το χρυσελεφάντινο κεφάλι της θεάς Αρτέμιδος», είπε με αποφασιστικότητα ο Νεοκλής.

    Η εικόνα στο ολόγραμμα άλλαξε αυτόματα. Έδειξε το εσωτερικό του μουσείου και σε πρώτο πλάνο το έκθεμα που είχε  ζητήσει. Βρισκόταν τοποθετημένο επάνω σε ένα βάθρο κάπου στη μέση ενός θαλάμου, παρέα με πολλά άλλα εκθέματα που φαίνονταν σε δεύτερο πλάνο, κι αυτό ήταν όλο.

    Ο Νεοκλής και χάρηκε και απογοητεύτηκε. Χάρηκε βέβαια επειδή αυτή ήταν μια εικόνα που αποδείκνυε ότι το κεφάλι της θεάς είχε βρεθεί και βρισκόταν πάλι στο μουσείο, ένιωσε όμως ανικανοποίητος, αφού εκείνος έπρεπε με κάθε θυσία να μάθει περισσότερες λεπτομέρειες για το θέμα αυτό και κυρίως να πληροφορηθεί με ποιο τρόπο είχε επιτευχθεί η ανεύρεσή του.

    Στράφηκε προς την Ηρώ, ανασηκώνοντας τους ώμους του. Εκείνη κατάλαβε ότι μάλλον έπρεπε να ζητήσουν  πληροφορίες για την ιστορία εκείνου του αγάλματος, κι έσπευσε να τον καθησυχάσει.

    «Ιστορία του ίδιου του εκθέματος», είπε εκείνη απλά, μιλώντας μπροστά στον πανδέκτη.

    Το ολόγραμμα επανέφερε την αρχική εικόνα του μουσείου, διατηρώντας σε ένα μικρό παράθυρο στο πάνω δεξί μέρος του την εικόνα του χρυσελεφάντινου κεφαλιού της θεάς, αναγράφοντας την εξής φράση: ΓΕΝΙΚΑ  Ή  ΚΑΠΟΙΑΣ  ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΜΕΝΗΣ  ΠΕΡΙΟΔΟΥ;

    Ο Νεοκλής, έχοντας καταλάβει τη λειτουργία του πανδέκτη, πήρε την πρωτοβουλία και μίλησε εκείνος, χωρίς να πάρει την άδεια της Ηρώς: «Αρχές Οκτωβρίου 2044».

      Το καταπληκτικό εκείνο πληροφοριακό σύστημα των απογόνων τους, τους ενθουσίασε με αυτά που τους παρουσίασε. Τους έδειξε αυτά που ακριβώς ήθελαν να μάθουν.  Ξεκίνησε με μια σκηνοθετημένη κλοπή της κεφαλής της Αρτέμιδος από δυο άντρες, γαρνιρισμένης με εντυπωσιακά ειδικά εφέ και συνοδευόμενης από τον υπότιτλο: ΚΛΟΠΗ ΤΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ ΑΠΟ ΑΓΝΩΣΤΟΥΣ. Ύστερα τους πήγε σε μια εγκαταλειμμένη βίλα κάπου σε μια παραλία, όπου τους την παρουσίασε συσκευασμένη μέσα σε ένα χαρτόκουτο, κι έτοιμη για εξαγωγή. Αμέσως μετά έδειξε μια ομάδα ένοπλων αστυνομικών να εισβάλει μέσα στο άδειο κτήριο και να βρίσκει το κλεμμένο αρχαίο αντικείμενο.  Στο τέλος της προβολής εκείνης οι υπότιτλοι άλλαξαν:  ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΑΝΔΡΑ, ΤΟ ΚΛΑΠΕΝ  ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΤΩΝ ΔΕΛΦΩΝ ΚΕΦΑΛΙ ΤΗΣ ΘΕΑΣ ΑΡΤΕΜΙΔΟΣ, ΒΡΕΘΗΚΕ ΑΘΙΚΤΟ ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΙΟΛΑΣ ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΚΛΟΠΗΣ ΤΟΥ ΣΕ ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΒΙΛΑ ΤΗΣ ΕΡΑΤΕΙΝΗΣ, ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΚΑΠΗΛΟΙ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΚΑΤΕΣΤΗ ΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΣΥΛΛΗΦΘΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΡΕΜΕΙΝΑΝ ΑΓΝΩΣΤΟΙ...