Μας βομβαρδίζουν νυχθημερόν με την περιβόητη οικονομική κρίση και μας κούρασαν με τις αναλύσεις και με τις σοφιστείες τους, για το πως θα καταφέρουμε να βγούμε από αυτήν την κρίση. Χορτάσαμε από λόγια κι από θεωρίες, από ειδικούς και μη. Η κινδυνολογία πάει σύννεφο και οι θεωρίες συνωμοσίας δίνουν και παίρνουν και, δυστυχώς, κάθε μέρα που περνάει, οι ''προφητείες'' των καταστροφολόγων επιβεβαιώνονται. Παίρνουν μέτρα και αντί να ανακάμπτουμε οικονομικά, βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο στο ''βούρκο''. Τι συμβαίνει, λοιπόν, και δεν παίρνει μπροστά η μηχανή; Γιατί, ενώ οι χειρισμοί των αρμοδίων αποδείχνονται λανθασμένοι, εκείνοι συνεχίζουν να τους επαναλαμβάνουν; Είναι βαλτοί να μας εξοντώσουν, είναι ανίκανοι, είναι προδότες του έθνους και του λαού, είναι υποχείρια ξένων κέντρων, αποσκοπούν σε προσωπικά οφέλη; Ίσως η απάντηση να είναι, ''ενεργούν έτσι, επειδή ισχύουν όλα τα παραπάνω μαζί''.
Δεν διαφωνώ εντελώς με αυτήν την άποψη, αν και την θεωρώ λίγο υπερβολική, αν όμως ισχύει, τότε η κρίση δεν είναι οικονομική, αλλά κρίση αξιών. Οι έχοντες και κατέχοντες, λίγο νοιάζονται για την πλειοψηφία του λαού που στενάζει κάτω από το βάρος όλων αυτών. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το τομάρι τους. Αν λοιπόν, αυτό δεν σημαίνει πως γιγαντώθηκε ο ατομισμός και η πλεονεξία, τότε τι ακριβώς σημαίνει; Αν αυτή η απαράδεκτη συμπεριφορά δεν οφείλεται στην κρίση που έχει πλήξει τα ήθη και τις αξίες των ανθρώπων, τότε πού οφείλεται;
Φοβάμαι ότι, τα αποτελέσματα αυτής της τακτικής, που πηγάζει από την αναλγησία κι από την έλλειψη ήθους και ανθρωπισμού των εξουσιαστών μας, θα τα πληρώσουμε πολύ ακριβά (πολλοί βέβαια τα πληρώνουν ήδη), και θα αναγκαστούμε να φτάσουμε στα άκρα. Και μετά, θα αναθεωρήσουμε πάλι κάποιες από τις αξίες της ζωής, και ίσως μάλιστα ξαναγίνουμε άνθρωποι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου