Μία από τις αντιφάσεις των θρησκειών, η μεγαλύτερη απ' όλες, είναι η δοξασία περί ύπαρξης μεταθανάτιας ζωής. Τελικά, λεβέντες με τα μαύρα ράσα, πεθαίνουμε ή δεν πεθαίνουμε; Γιατί, αν μεν παύουμε να ζούμε (αυτό δεν σημαίνει η λέξη ''θάνατος'';), τότε πώς γίνεται να συνεχίζεται η ζωή μας αλλού; Ο ισχυρισμός σας είναι ότι εκείνο που συνεχίζει να ζει είναι η ψυχή, αν όμως ανοίξετε κάποια εγκυκλοπαίδεια, θα μάθετε ότι οι έννοιες ''σώμα'' και ''ψυχή'' είναι αλληλένδετες. Χωρίς σώμα δεν υπάρχει ψυχή. Η ψυχή, σύμφωνα με τους επιστήμονες, δεν είναι τίποτα παραπάνω από το σύνολο των ψυχικών φαινομένων που διαθέτει ο άνθρωπος, δηλαδή ''σκέψη'', διανόηση'', ''συναίσθημα'', ''βούληση'', κ.λ.π. Όταν επέλθει ο θάνατος, αυτά όλα αποδημούν μαζί με τον ''απελθόντα''. Οι εικασίες σας ότι η ψυχή μεταβαίνει σε άλλους κόσμους, κι εκεί επιβραβεύεται ή τιμωρείται, ανάλογα με τον τρόπο ζωής του κατόχου της, δεν ευσταθούν, για έναν ακόμα απλό λόγο. Αν η ψυχή είναι άϋλη, τότε πώς γίνεται να πηγαίνει στην κόλαση και να υφίσταται τα μαρτύρια που ισχυρίζεστε; Νιώθουν πόνο ο αέρας, το κενό, τα σύννεφα, τα οράματα; Πόνο νιώθουν μόνον οι ζωντανοί οργανισμοί, ή μήπως κάνω λάθος; Οι μεταφυσικές ιστοριούλες σας, είναι αναπόδεικτες, αφελείς και στοχεύουν στον εκφοβισμό του ποιμνίου. Αν πάλι υπάρχει μετά θάνατον ζωή, δεν υπάρχει λόγος να χρησιμοποιείτε τη λέξη ''θάνατος'', γιατί σύμφωνα με τα λεγόμενά σας, τελικά θάνατος δεν υπάρχει, όλοι όμως κλαίμε γι' αυτόν που μας άφησε, και που δεν πρόκειται να τον ξαναδούμε.
Τώρα, θα μου πείτε ότι αυτά όλα είναι απόψεις των υλιστών και πως οι πνευματοκράτες διαφωνούν, το ζήτημα όμως είναι ότι οι υλιστές προσκομίζουν που και που και καμμιά αποδειξούλα, κάτι που εσείς, οι εκπρόσωποι των θρησκειών, αποφεύγετε να κάνετε. Οι υλιστές προβάλουν επιχειρήματα, εσείς προβάλετε υποθέσεις και ανυπόστατες θεωρίες. Είναι τόσες πολλές οι ανακρίβειες, οι υπερβολές και οι αντιφάσεις σας, που υποχρεώνουν, ακόμα κι ένα μικρό παιδί να αμφιβάλλει. Ειδικά στο ζήτημα της ''μετά θάνατον ζωής'', έχετε μπερδέψει τόσο πολύ τα πράγματα, ώστε πρέπει να είναι κανείς πολύ αφελής και ευκολόπιστος για να αποδεχτεί μια τόσο εξωφρενική θεωρία. Ποντάρετε στο φόβο του ανθρώπου για το άγνωστο και, κυρίως, για τον θάνατο, και εκμεταλλεύεστε αυτό του το συναίσθημα, να είσαστε όμως βέβαιοι ότι, μετά τον θάνατό του, θα πάψει να διακατέχεται από τέτοιου είδους συναισθήματα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου