ΟΙ ΔΙΑΡΡΗΚΤΕΣ

Απόσπασμα από το τελευταίο μου μυθιστόρημα.

   

    Η εμφάνιση του παπά, την έβγαλε από τις σκέψεις. Ο πάτερ-Ονούφριος παρουσιάστηκε, φορώντας τα εντυπωσιακά άμφιά του, μπροστά στην ωραία πύλη, ευλόγησε το ποίμνιό του, μουρμουρίζοντας τα τυποποιημένα λόγια του τελετουργικού και, πριν επιστρέψει στο ιερό, κοίταξε προς το μέρος που καθόταν η Μαρία και της μειδίασε ελαφρά. Εκείνη ένιωσε να καμαρώνει. Ο ναός ήταν γεμάτος κόσμο, ο ιερέας όμως μόνο στο πρόσωπό της έδωσε σημασία. Η ενέργεια αυτή του εφημέριου, πιθανόν να μην έγινε αντιληπτή από τους υπόλοιπους εκκλησιαζόμενους, εκείνην όμως την ανέβασε στα ουράνια. Για μια στιγμή αισθάνθηκε σαν να μην πατούσε στη γη. Ένιωσε σαν άγγελος. Έκανε το σταυρό της και ευχαρίστησε ενδόμυχα το Θεό που την είχε επιλέξει για αγαπημένο του τέκνο. Μέσα στο κατανυκτικό περιβάλλον του ναού, μυρίζοντας τις ευωδιές του λιβανιού και των κεριών, συνειδητοποίησε ότι ήταν ευλογημένη. Οι παλιές δύσκολες μέρες ανήκαν οριστικά στο παρελθόν. Από δω και στο εξής, η ζωή εκείνης και της οικογένειάς της, προμηνυόταν ευοίωνη. Δεν είχε την παραμικρή αμφιβολία ότι όλα αυτά συνέβαιναν σαν ένα ελάχιστο δείγμα της ανταμοιβής της για την πίστη της στο Θεό. Η ακλόνητη πεποίθησή της ότι, η προσήλωση στις ιερές γραφές και η απαρέγκλιτη συμμόρφωση με τις επιταγές των εκπροσώπων του Μεγαλοδύναμου, κάποια στιγμή επιβραβεύονται, επιβεβαιώθηκε πανηγυρικά.

Ο άντρας της σπανίως τη συνόδευε στις επισκέψεις της στην εκκλησία, αλλά εκείνη δεν τολμούσε να του αντιτεθεί. Ο Μπάζας προτιμούσε να μένει στο σπίτι και να κοιμάται. Το πρωινό χουζούρεμα στο κρεβάτι, βέβαια μετά τον καφέ, το ποτό και το τσιγάρο, ήταν η μεγαλύτερή του απόλαυση. Αυτό συνέβαινε σε καθημερινή βάση και κανένας κυριακάτικος εκκλησιασμός, κανένας παπάς, ούτε και κάποιες σπάνιες και άτολμες παραινέσεις της συμβίας του για συμμόρφωσή του με τις διδαχές της θρησκείας, μπορούσαν να του αλλάξουν το κεφάλι. Το ίδιο χούι είχε και ο γιος της. Μετά βίας κατάφερε και τον σήκωσε να την πάει με το καινούριο του αυτοκίνητο, κι αν αυτός προθυμοποιήθηκε να θυσιάσει τον πρωινό του ύπνο και να την μεταφέρει, το αποφάσισε περισσότερο για να κάνει επίδειξη του πανάκριβου οχήματός του στους άλλους και όχι τόσο για να εξυπηρετήσει τη Μαρία. Ευτυχώς είχε υποσχεθεί στη μητέρα του ότι, μόλις τελείωνε η λειτουργία, θα βρισκόταν απ’ έξω για να την παραλάβει, κι αυτό την είχε ικανοποιήσει περισσότερο ακόμα και από το να τη συνόδευε μέσα. Η ματαιοδοξία της, είχε υπερισχύσει της θρησκοληψίας της.