ΡΟΥΣΦΕΤΟΛΟΓΙΑ

                       Ο  ΡΩΜΙΟΣ  ΚΑΙ  ΤΟ  ΡΟΥΣΦΕΤΙ

  Εαν νομίζετε ότι, σαν λαός, πάψαμε να εξαρτιόμαστε από το ρουσφέτι των πολιτικών, απατάσθε οικτρά. Η νοοτροπία αυτή μας έχει γίνει δεύτερη φύση και θα περάσει πολύ καιρός ακόμα μέχρι την ώρα που θα απαλλαγούμε οριστικά από αυτήν. Φοβάμαι ότι ίσως δεν συμβεί ποτέ αυτό. Είναι τόσο βαθιά ριζωμένη στο είναι μας, στο εγώ μας, στις συνήθειές μας, ώστε πρέπει να αλλάξουν δραματικά οι πολιτικοί συσχετισμοί, για να καταφέρουμε τελικά να τη διώξουμε από μέσα μας. Το περιστατικό που θα σας περιγράψω είναι πραγματικό και αντανακλά όλη την ουσία του θέματος.

  Τον τελευταίο χρόνο, όλοι βρίζουμε τους πολιτικούς, και κυρίως τους βουλευτές, θεωρώντας τους υπεύθυνους για την κατάσταση της χώρας, και ζητάμε κάθαρση και διαφάνεια. Συζητώντας την περίοδο των εορτών με έναν συγγενή μου στην επαρχία για το ζήτημα αυτό, και για την ανάγκη ξεκαθαρίσματος της Βουλής από τα λαμόγια και τους δοσίλογους, τον βρήκα απόλυτα σύμφωνο μαζί μου. Όταν κάποια στιγμή τον ρώτησα: "Τι γίνεται με το γιο σου; Πώς τα περνάει στην Αθήνα;" τον άκουσα να μου απαντάει: ''Πώς να τα περνάει; Δουλεύει πολύ και κάνει μάλιστα δυο δουλειές για να τα βγάλει πέρα", επιβεβαιώνοντας έτσι το συμπέρασμα που πριν από λίγο είχαμε βγάλει, για την ανάγκη κάθαρσης του πολιτικού συστήματος. "Και τώρα πού βρίσκεται;" τον ρωτάω στη συνέχεια.

  "Έχει πάει να βρει το βουλευτή της περιφέρειας, για το ζήτημα της μετάταξής του. Τον συμβούλεψε ένας συνδικαλιστής από τη δουλειά του να το κάνει, επειδή, όπως του είπε, υπάρχουν κενές θέσεις εδώ, οπότε μπορεί θαυμάσια να φύγει απο την Αθήνα. Του εκμυστηρεύτηκε μάλιστα ότι του έχει μιλήσει ο ίδιος για την περίπτωσή του, κι ότι το θέμα θεωρείται τελειωμένο".

  Τον άκουσα και δεν πίστευα στα αυτιά μου. Διαπίστωσα την ανακολουθία λόγων και έργων του Ρωμιού, νιώθοντας μεγάλη απογοήτευση. Το αμαρτωλό τρίγωνο, βουλευτής-συνδικαλιστής-ψηφοφόρος, στεκόταν ακλόνητο στη θέση του, επιβεβαιώνοντας τους φόβους μου ότι το σύστημα μέσα στο οποίο μας έχουν εγκλωβίσει, ίσως δεν αλλάξει ποτέ. Η γάγγραινα του ρουσφετιού και της συναλλαγής, μας έχει ποτίσει μέχρι το μεδούλι, κι αν δεν κάνουμε μόνοι μας προσπάθεια να κόψουμε το αρρωστημένο μέλος, θα πεθάνουμε μαζί του. Η μειωμένη ααντίληψή μας, μας εμποδίζει να καταλάβουμε ότι, αν το πλοίο βουλιάξει, τότε θα πνιγούμε όλοι μαζί του.

  Δεν έδωσα συνέχεια στη συζήτηση. Κατάλαβα ότι δεν θα είχε κανένα νόημα. Από τη στιγμή που ο καθένας νιάζεται μονάχα για το μικροσυμφέρον του, για τον εαυτούλη του, η πολυπόθητη αλλαγή της νοοτροπίας, αποτελεί όνειρο απατηλό.

  Εντάξει ανόητε ψηφοφόρε. Τρέχα στο βουλευτή να σου λύσει το πρόβλημά σου. Δώσε του κι άλλη δύναμη, ώστε να συνεχίσει να σε καταδυναστεύει και να σε έχει του χεριού του.