Α Ν Ε Κ Δ Ο Τ Ο

                                             Α Ν Ε Κ Δ Ο Τ Ο




Είναι η ώρα του μαθήματος των θρησκευτικών στο σχολείο και ένα παιδάκι της τρίτης δημοτικού, ο Άρης, σηκώνει το χέρι του και λέει στον δάσκαλό του:

ΑΡΗΣ: Κύριε, μπορείτε, σας παρακαλώ, να μου πείτε το E-MAIL του Υψίστου, για να του στείλω ένα μήνυμα;

ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Μα τι λες τώρα, παιδάκι μου; Ο Θεός δεν έχει υπολογιστή!

ΑΡΗΣ: Δεν έχει; Καλά, και πώς επικοινωνεί με τους ανθρώπους;

ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Ε…, χμ…, μα με την προσευχή. Το βράδυ που θα πας για ύπνο, κάνε την προσευχή σου και ζήτα του ό, τι θέλεις.

ΑΡΗΣ: Μα, καλέ κύριε, το έχω κάνει πολλές φορές αυτό που μου λέτε, αλλά ο Θεός δεν μου απαντάει. Ξέρετε, δεν έχω εμπιστοσύνη σε αυτόν τον τρόπο επικοινωνίας. Ο Κύριος έχει μάλλον πρόβλημα ακοής.

ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Έλα τώρα, Άρη. Τι είναι αυτά που λες; Ο Θεός βλέπει και ακούει τα πάντα.

ΑΡΗΣ: Ε, τότε γιατί δεν με άκουσε τότε που του είπα ότι θέλω το καινούριο μου αδελφάκι να είναι αγόρι και τελικά η μητέρα μου γέννησε κορίτσι, ή τότε που του ζήτησα να μην διώξουν τον πατέρα μου από τη δουλειά του, αλλά την επόμενη κιόλας μέρα τον απέλυσαν;

ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Γιατί αυτό ήταν το θέλημά Του!

ΑΡΗΣ: Μα, αν γίνεται πάντα το δικό του, τότε εμείς γιατί να μπαίνουμε στον κόπο να του στέλνουμε μηνύματα; Ξέρετε κάτι, τελικά, ακόμα και να είχε E-MAIL, εγώ δεν θα επικοινωνούσα μαζί του. Θα ήταν χαμένος χρόνος. Εγώ λέω, καλύτερα να τον αφήσουμε στην ησυχία του. Απ’ ό, τι κατάλαβα, μάλλον εκνευρίζεται να ασχολείται μαζί μας, γι’ αυτό και αποφεύγει να μας κάνει τα χατίρια.

ΔΑΣΚΑΛΟΣ: Άρη, θα σε μαλώσω. Πώς εκφράζεσαι έτσι για τον Κύριο και Θεό μας; Είναι μεγάλη αμαρτία! Αύριο κιόλας να πας να εξομολογηθείς!

ΑΡΗΣ: Καλά, καλά, δεν θα το ξανακάνω. (Μένει για λίγο σκεφτικός). Εξάλλου βρήκα τι πρέπει να του λέω στην προσευχή μου. Θα του ζητάω πάντοτε το αντίθετο από αυτό που στην πραγματικότητα επιθυμώ, οπότε θα γίνεται το δικό του, δηλαδή αυτό που τελικά θέλω εγώ!

Στέλιος Αρώνης