Ο ΝΤΟΝΤΟ ΚΑΙ Ο ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΥΡΩΝ

Το πρώτο κεφάλαιο από το ομώνυμο μυθιστόρημά μου

    ENA.

    Ο μελωδικός ήχος που ξεπήδησε από το ξυπνητήρι, την πρώτη φορά την άφησε εντελώς ασυγκίνητη. Τη δεύτερη φορά, απλά την ανάγκασε να αλλάξει πλευρό. Την τρίτη, την υποχρέωσε να ανοίξει λίγο τα μάτια της, σχεδόν αμέσως όμως εκείνα ξανάκλεισαν αυτόματα, για να την  αφήσουν να συνεχίσει το χουζούρεμα. Αχ, αυτό το πρωινό ξύπνημα, πόσο βασανιστική διαδικασία ήταν. Αναρωτήθηκε, γιατί διάολε έπρεπε να σηκώνεται από το κρεβάτι την πιο ηδονική ώρα του ύπνου; Γιατί η ζωή ήταν τόσο άδικη; Συνήθως, την ώρα εκείνη έβλεπε πάντοτε κάποιο συναρπαστικό όνειρο, κι εκείνο το αναθεματισμένο το ξυπνητήρι, λειτουργώντας σαν ένας απρόσκλητος  εφιάλτης,  την ξυπνούσε πάνω στο καλύτερο σημείο.

    Γύρισε από την άλλη μεριά, όμως το σιγανό χτύπημα της πόρτας και το τρίξιμο του ανοίγματός της, που ακολούθησε αμέσως μετά, την έφεραν στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Ήξερε καλά τι θα άκουγε. Το τροπάρι αυτό ήταν καθημερινό, ενοχλητικό και αναπόφευκτο. «Ξυπνήστε κυρία», τσίριξε ο Ντόντο με τη μεταλλική, άχρωμη φωνή του.

    Μισάνοιξε το αριστερό μάτι και κοίταξε με μίσος το ντενεκεδένιο κατασκεύασμα  που στεκόταν σαν χάρος από πάνω της και δεν την άφηνε να απολαύσει τον πρωινό της ύπνο, αλλά τον συγχώρησε σχετικά γρήγορα. Αλίμονο αν δεν το έκανε, αφού εκείνη ήταν που του είχε δώσει την εντολή να ενεργεί κατ’ αυτόν τον τρόπο.

    «Αν μετά το τρίτο κουδούνισμα του ρολογιού διαπιστώνεις ότι δεν σηκώνομαι, θα έρχεσαι μέσα και θα με ξυπνάς εσύ», ήταν μία από τις πρωταρχικές εντολές που του είχε δώσει, τότε που τον είχε φέρει στο σπίτι. Τον είχε βρει σε αρκετά αλμυρή τιμή , η αγορά του όμως είχε αποδειχτεί ιδιαίτερα έξυπνη. Διέθετε κάτι αυτό το ρομπότ, που δύσκολα το συναντούσες στα άλλα ομοειδή του. Πέρα από υπάκουο, ακούραστο και υπομονετικό, έδειχνε και μια, ανεξήγητη για τεχνητή νοημοσύνη, οξυδέρκεια και διακριτικότητα. Η Τζωρτζέτα, ώρες-ώρες είχε την εντύπωση ότι είχε να κάνει με άνθρωπο και όχι με μια καλοκουρδισμένη μηχανή. 

    «Εντάξει, Ντόντο», είπε τελικά, δίνοντας τόπο στη οργή και άνοιξε και το άλλο μάτι. Απέναντί της, το ρολόι έδειχνε 09.20. Στις δέκα είχε ραντεβού στο γραφείο της με τον εκπρόσωπο της μεγάλης εταιρίας ΑΜΠΑΚΑΣ Α.Ε. και συνειδητοποίησε ότι δεν έπρεπε να χρονοτριβεί άλλο, γιατί εκείνη ήταν η πιο σημαντική συνάντηση των τελευταίων τριών εβδομάδων. Αν έκλεινε τη συμφωνία μαζί του, τότε θα έλυνε το οικονομικό της πρόβλημα για τους επόμενους τρεις μήνες.

    Πετάχτηκε επάνω κι έτρεξε στο μπάνιο. Σε δώδεκα λεπτά  είχε πλυθεί, είχε ντυθεί και ήταν έτοιμη ν’ αναχωρήσει για το διαφημιστικό της γραφείο. Απέφυγε να μπει στον πειρασμό και ν’ ανοίξει την τηλεόραση, αν και θα το ήθελε πολύ, και προτίμησε να ξεκινήσει για τον προορισμό της.

    «Αν με ζητήσει κανείς», συνέστησε στο Ντόντο που την παρακολουθούσε αμίλητος, «πες του να με πάρει στο γραφείο, εντάξει;»

    «Μείνετε ήσυχη κυρία», τον άκουσε να την καθησυχάζει την ώρα που έκλεινε πίσω της την πόρτα. Κατευθύνθηκε στην πιάτσα των ταξί, αλλά δεν φαινόταν να έρχεται κάποιο. Πέρασε απέναντι και ερεύνησε με το βλέμμα για ιπτάμενο ταξί. Σύντομα προσγειώθηκε ένα στο πλάτωμα μπροστά της κι έτρεξε να το προλάβει. Ρώτησε αν ήταν ελεύθερο και, όταν πήρε θετική απάντηση, μπήκε μέσα και θρονιάστηκε στο μπροστινό κάθισμα. «Πού θέλετε να πάμε;» τη ρώτησε ο πιλότος, τη στιγμή που έβαζε μπροστά τη μηχανή.

    Η Τζωρτζέτα χασμουρήθηκε με θόρυβο και του είπε. «Πήγαινέ με στην πλατεία Μενεξέδων. Αλλά λίγο γρήγορα σε παρακαλώ».

    Καθώς το σκάφος απογειωνόταν, έφερε στο νου της τη χθεσινοβραδινή τηλεοπτική πανδαισία. Έκανε ζάπινγκ μέχρι τις δύο η ώρα το πρωί, κι αυτή ήταν και η αιτία που δεν κατάφερε να χορτάσει τον ύπνο της. Παρακολούθησε εκ περιτροπής και με θρησκευτική ευλάβεια το  πρόγραμμα και των επτά τοπικών καναλιών, και είχε κατασταλάξει στο ποια εκπομπή θα πρότεινε στον εκπρόσωπο της ΑΜΠΑΚΑΣ Α.Ε. για να προβάλουν περισσότερο τη διαφήμιση της εταιρίας του. ‘’Οι Γευσιγνώστες της Στρογγυλής Τράπεζας’’, του καναλιού ΣΟΥΠΕΡΣΤΑΡ, ήταν η καταλληλότερη εκπομπή για να διαφημίσουν τα προϊόντα της αλυσίδας έτοιμων φαγητών του υποψήφιου πελάτη της.

    Το πρόγραμμα εκείνο, εκτός της συγγένειάς του με το διαφημιζόμενο προϊόν, είχε και πολύ μεγάλη θεαματικότητα. Οι μετρήσεις το έφερναν στην πρώτη θέση με ποσοστό πενήντα δύο τοις εκατό. Σύμφωνα με τη γνώμη των τηλεκριτικών, η καταπληκτική επιτυχία της εκπομπής εκείνης, οφειλόταν κατά κύριο λόγο στη συμμετοχή σ’ αυτήν της Λάνα Νταρντάνα και η Τζωρτζέτα δεν είχε κανένα λόγο να διαφωνεί με αυτήν την άποψη. Για μια ακόμα φορά  το προηγούμενο βράδυ, η εκπρόσωπος των καλλιεργητών μαϊντανού είχε κλέψει την παράσταση. Μπορεί κατά την τρίωρη διάρκεια της εκπομπής να είχε ξεστομίσει δώδεκα λέξεις όλες κι όλες, (εντάξει, θα δούμε, ίσως, καλά τα λέτε, τρώτε μαϊντανό γιατί κάνει καλό), τα βλέμματα όλων όμως ήταν στραμμένα επάνω της.

    Μα τι πλούσιο μπούστο, τέλος πάντων, διαθέτει αυτή η κοπέλα, συλλογίστηκε η Τζωρτζέτα. Και με τι ωραίο τρόπο το παρουσιάζει στο γυαλί. Δικαιολογημένα όλοι οι τηλεθεατές, και ιδιαίτερα οι αρσενικοί, στήνονται με τις ώρες μπροστά στους δέκτες τους για να την απολαύσουν. Χτες το βράδυ έδωσε ρέστα. Φορώντας εκείνο το εκθαμβωτικό, κόκκινο φόρεμα με το αποκαλυπτικό ντεκολτέ, έκανε τον κόσμο να παραμιλάει.

    Πόσο θα ήθελε να έχει το στήθος της. Εκείνη, ενώ θα μπορούσε κανείς να τη χαρακτηρίσει όμορφη, μειονεκτούσε σημαντικά σε αυτόν τον τομέα. Μερικές φορές μάλιστα αναρωτιόταν μήπως, στην ουσία, εκείνη η λεπτομέρεια ήταν η αιτία που δεν της επέτρεπε να σταυρώσει άντρα. Είχε να κοιμηθεί με αρσενικό πάνω από τρεις μήνες, κι αυτή ήταν μια κατάσταση που τη στενοχωρούσε πολύ και έπρεπε γρήγορα να κάνει κάτι για να τη διορθώσει.

    Επανερχόμενη νοερά στα επαγγελματικά της ζητήματα, σκέφτηκε πως, και η εκπομπή ‘’ΑΠΕΡΑΝΤΟΣ ΧΡΟΝΟΣ’’ του Μίλτου Καρδαμπέλα στο κανάλι AFTER, ήταν εξίσου αξιόλογη και ίσως έπρεπε να τη συμπεριλάβει στο διαφημιστικό  πρόγραμμα των πελατών της. Προβαλλόταν τα βράδια, τις ώρες της μεγαλύτερης τηλεθέασης και έφτανε κι εκείνη σε υψηλό ποσοστό παρακολούθησης. Μπορεί πολλές φορές να ασχολείτο με ακατανόητα για τον πολύ κόσμο θέματα και οι έξι προσκεκλημένοι στα παράθυρα του Μίλτου να μιλούσαν όλοι μαζί, να έλεγαν ασυναρτησίες  και να χρησιμοποιούσαν  βαριές και ακατονόμαστες εκφράσεις, αυτή όμως ήταν και η γοητεία της συγκεκριμένης εκπομπής. Αυτός ήταν ο βασικότερος λόγος της υψηλής τηλεθέασής της.

    Τελικά, από την πολύχρονη εμπειρία της με τις διαφημίσεις και την τηλεόραση, είχε βγάλει το συμπέρασμα ότι, τα προγράμματα που πουλούσαν πολύ, ήταν εκείνα που οι παρουσιάστριές τους, ή οι προσκεκλημένες τους, διέθεταν βαθύ ντεκολτέ, καθώς και οι εκπομπές με τα πολλά παράθυρα και την ακατάσχετη και ανούσια φλυαρία των ομιλητών. Παρακολουθούσε συχνά τα τηλεοπτικά δρώμενα, κυρίως λόγω του αντικειμένου της εργασίας της, δεν ήταν όμως λίγες οι περιπτώσεις που είχε συλλάβει τον εαυτό της να βλέπει σχετικά αδιάφορες εκπομπές, μόνο και μόνο για να γεμίσει την ώρα της. Κάποιες φορές έλεγε ότι θα σταματούσε να παρακολουθεί προγράμματα που της υποτιμούσαν τη νοημοσύνη, αλλά εκείνη συνέχιζε να διαπράττει το ίδιο τραγικό λάθος.

    Υποσυνείδητα παραδεχόταν ότι η αρρωστημένη αυτή τακτική της, οφειλόταν κατά κύριο λόγο στην έλλειψη συντρόφου. Υπήρχαν στιγμές μάλιστα που σκεφτόταν να απευθυνθεί σε πλαστικό χειρουργό για να μεγαλώσει το στήθος της, ύστερα από λίγη ώρα όμως το μετάνιωνε. Όχι, δεν θα αλλοίωνε το σώμα της στο όνομα της όποιας γυναικείας ματαιοδοξίας. Αν την επιθυμούσε κάποιος άντρας, θα προτιμούσε να τη θέλει γι’ αυτό που ήταν, για την προσωπικότητά της, και όχι για το ωραίο της στήθος.

ΓΟΝΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙΑ!

Όταν ακούω από κάποιους ότι, όταν γεράσουν δεν θα έχουν πρόβλημα, επειδή έχουν παιδιά, αναρωτιέμαι τι ακριβώς εννοούν; Θα τους κοιτάξουν τα παιδιά τους; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Η προσφορά των παιδιών προς τους γονείς, εξαρτάται από πολλούς παράγοντες, εκείνοι όμως το θεωρούν δεδομένο, λόγω υποχρέωσης. Πώς είπατε; Για ποια υποχρέωση μιλάτε; Πού το είδατε γραμμένο ότι τα παιδιά έχουν υποχρέωση να φροντίσουν τους γονείς τους; Αυτό δεν ισχύει ούτε νομικά ούτε ηθικά. Το αντίστροφο ακριβώς ισχύει. Την υποχρέωση, εφόσον έφεραν παιδιά στον κόσμο, την έχουν οι γονείς. Αυτοί οφείλουν να τα μεγαλώσουν, να τα διαπαιδαγωγήσουν, να τα φροντίσουν, να τους προσφέρουν ασφαλές και υγιές περιβάλλον, να τα μορφώσουν, να μην τα εγκαταλείψουν και, γενικά, να κάνουν ό, τι είναι δυνατόν, όταν ενηλικιωθούν, να  γίνουν σωστοί και χρήσιμοι άνθρωποι στην κοινωνία. Τα παιδιά, μεγαλώνοντας, ανεξαρτητοποιούνται, κάνουν δική τους οικογένεια, εργάζονται και αναλαμβάνουν ένα σωρό υποχρεώσεις. Πώς λοιπόν οι ηλικιωμένοι γονείς τους θεωρούν ότι τα παιδιά έχουν υποχρέωση να τους κοιτάξουν; Αν το κάνουν, και είναι πολλά παιδιά που φροντίζουν τους γονείς τους, το κάνουν λόγω αγάπης, λόγω αλληλεγγύης, λόγω ανθρωπισμού, κ.λ.π., σε καμιά περίπτωση όμως δεν είναι υποχρεωμένα, ιδίως όταν δεν είδαν και πολλά καλά πράγματα από τους γονείς τους, ή έστω από τον ένα εξ αυτών. Βγάλτε λοιπόν αυτήν την ιδέα από το μυαλό σας και κοιτάξτε να προσφέρετε όσο πιο πολλά μπορείτε στα παιδιά σας, γιατί είσαστε υποχρεωμένοι. Φροντίστε επίσης να εξασφαλίσετε περίθαλψη και ανθρώπινο περιβάλλον για σας και τα γεράματά σας, και αφήστε τα παιδιά να ζήσουν τη ζωή τους. Όσοι έχετε προσφέρει πολλά στα παιδιά σας, θα διαπιστώσετε, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, ότι δεν θα σας πετάξουν. Όμως, μην το απαιτείτε. Αφήστε τα στα προβλήματά τους και στον αγώνα τους. Εάν οι δεσμοί σας μαζί τους είναι σφιχτοί, να είσαστε βέβαιοι ότι θα κάνουν τα πάντα για να σας απαλύνουν τον πόνο των γηρατειών. Απαλλαγείτε λοιπόν από τον κάθε εγωισμό και αποτινάξτε από πάνω σας την νοοτροπία της ''ιδιοκτησίας'',  για να έχετε αρμονικές σχέσεις με τα βλαστάρια σας!

ROCK N ROLL is my life

Όλα άρχισαν πριν από πενήντα πέντε χρόνια ακριβώς. Δεν είχα κλείσει ακόμα τα δέκα μου, όταν μια μακρινή μου ξαδέλφη, οκτώ χρόνια μεγαλύτερη από μένα, είχε τη φαεινή ιδέα να με πάρει μαζί της σε ένα πάρτι στη Δροσιά. Γινόταν σε ένα φιλικό της σπίτι, όπου είχαν μαζευτεί όλοι οι φίλοι της και χόρευαν όλη νύχτα το χορό της εποχής, δηλαδή ροκ εντ ρολ. Εγώ καθόμουν σε μια καρέκλα και παρακολουθούσα τους ''μεγάλους'' να ξεθεώνονται στο χορό και στο φλερτ, κυρίως όμως άκουγα τους ξεσηκωτικούς ρυθμούς μιας μουσικής, που έμελλε να με στοιχειώσει. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που άκουσα τόσα πολλά τραγούδια μαζεμένα. Βέβαια, το είδος εκείνο της μουσικής το γνώριζα, αφού τα ραδιόφωνα της εποχής το έπαιζαν όλη μέρα, για διάφορους λόγους όμως, στους οποίους δεν θα ήθελα να αναφερθώ, το άκουσμά του στο σπίτι μου ήταν σχετικά περιορισμένο. Εκείνο το σημαδιακό, καλοκαιρινό βράδυ, συντελέστηκε η μεγάλη αλλαγή. Η μουσική της αμαρτίας, όπως την αποκαλούσαν ο παππούς μου και η μητέρα μου, με κέρδισε ολοκληρωτικά και μου προξένησε ένα σωρό ευχάριστα συναισθήματα. Έκτοτε,   με συντροφεύει ανελλιπώς και, κάθε φορά που ακούω ένα αγαπημένο μου κομμάτι (και δεν είναι και λίγα τα αγαπημένα μου), νιώθω την διάθεσή μου να ανεβαίνει στα ύψη. Τότε, δυστυχώς, εκτός της οικογενειακής απαγόρευσης, υπήρχε και η οικονομική δυσκολία για την απόκτηση πικάπ και δίσκων, οπότε περιοριζόμουν στην περιστασιακή ακρόαση (όταν βέβαια ο λύκος έλειπε από το σπίτι), κάποιου κομματιού από ένα παλιό ραδιόφωνο που, παραδόξως, υπήρχε στο σπίτι. Αργότερα, χάρη σε έναν καλό μου φίλο, τον Δημήτρη, ο οποίος κατάφερε να αποκτήσει ηλεκτρόφωνο, προμηθευόμαστε διάφορους δίσκους 45 στροφών και τους ακούγαμε με τις ώρες στο σπίτι του. Η δική μου σχέση με τα ''μαγικά'' μηχανήματα αναπαραγωγής μουσικής, άρχισε μερικά χρόνια αργότερα, όταν έπιασα δουλειά και μπόρεσα να αποκτήσω το πρώτο μου κασετόφωνο. Ηχογραφούσα μετά μανίας τα αγαπημένα μου τραγούδια από το ραδιόφωνο και τα άκουγα μέρα-νύχτα. Αυτό συνέβη σε μια περίοδο που μεσουρανούσε το κλασσικό ροκ, όλα όμως τα μεγάλα συγκροτήματα της εποχής, διέθεταν στο ρεπερτόριο τους και μερικά κομμάτια ροκ εντ ρολ. Αργότερα, με την απόκτηση CD PLAYER και δίσκων, η επιλογή των τραγουδιών που άκουγα έγινε πιο εύκολη υπόθεση, πρόσφατα δε, με την δυνατότητα που μας δίνει το διαδίκτυο, ο παράδεισος της μουσικής βρίσκεται κυριολεκτικά μέσα στα πόδια μας, η δική μου προτεραιότητα όμως είναι και θα είναι πάντοτε το ROCK N ROLL!