Σελίδες

Τετάρτη 11 Δεκεμβρίου 2013

Ο ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΟΥ

 Απόσπασμα από το ομώνυμο αστυνομικό βιβλίο μου

   «Νομίζω ότι είσαστε πολύ αυστηρός στην κρίση σας», επενέβη στη συζήτηση ο αστυφύλακας, ο οποίος μέχρι εκείνη τη στιγμή κρατούσε το στόμα του κλειστό. «Μην ξεχνάτε ότι, ο άνθρωπος από τη φύση του, νιώθει δέος μπροστά στο Σύμπαν και φοβάται το θάνατο, οπότε ίσως στη θρησκεία βρίσκει τη δύναμη που χρειάζεται για να συνεχίσει να ζει».
    «Εννοείς, να ζει μέσα στο ψέμα;» τον αποπήρε ο Μπαρόζης. «Αυτό είναι που του χρειάζεται; Πιστεύεις ότι είναι σωστό, ότι είναι λογικό, να καταπολεμούμε τους φόβους μας με ψευδαισθήσεις; Αν είναι έτσι, τότε γιατί, μεγαλώνοντας, παύουμε να πιστεύουμε στον Άγιο Βασίλη και στις νεράιδες των παραμυθιών; Την απάντηση τη γνωρίζεις πολύ καλά. Γιατί αν συνεχίζαμε να πιστεύουμε στα πρόσωπα που προανέφερα, θα γινόμαστε ο περίγελος της Οικουμένης. Η ζωή είναι σύντομη μεν, αλλά πολύ απλή. Όλες αυτές οι ιστοριούλες περί μεταθανάτιας ζωής, είναι αναπόδεικτες θεωρίες και, αν καθίσεις και το σκεφτείς με ψυχραιμία, είναι πιο αφελείς και από τα παιδικά παραμύθια. Αν είναι να ζούμε θλιβερά και μίζερα μια ολόκληρη ζωή, για να επιβραβευτούμε σε κάποια άλλη, άγνωστη και αμφισβητούμενη, τότε πιο ακριβώς είναι το νόημα της ύπαρξής μας; Γιατί να μην πηγαίναμε κατευθείαν εκεί, στον παράδεισο εννοώ, ώστε να αποφεύγαμε όλη αυτή την χωρίς νόημα διαδικασία;»